Ik blijf maar lezen over superyachts die aan de ketting gelegd zijn. En hoe veel die wel kosten. De eigenaars zijn altijd verachtelijk rijk en hebben vaak - maar lang niet altijd - moeilijk uitsprekende namen. Ik wil ze zelfs niet zien, laat staan uitspreken. Voor dit soort tuig heeft het Engels het woord filth rich. Niet stinkend rijk; smerig rijk.
Rijk is misschien wel leuk, als de rest ook nog mee mag lachen. A la limite zelfs puissant rijk. Zo las is ook over de verrassend makkelijk uitsprekende Bart Versluys. Deze bekende bouwpromotor werd zijn polshorloge met geweld gestolen, ter waarde van 350.000 euro, als waarde het juiste woord is (natuurlijk niet). Wie zal niet lachen met iemand die 350.000 euro betaalt voor een horloge, en het dan ook nog kwijt geraakt? Dat heet Schadenfreude. Mij werd altijd gezegd, dat je geen leedvermaak mocht hebben, maar natuurlijk wel.
