Rallentare,
Cimitero. Dat
is nog eens een verkeersbord dat ik nooit had gezien. Het staat
ergens in het Italiaanse binnenland tussen Campobasso en Isernia,
waar je passeert als je van Manfredonia aan de Adriatische kust
oversteekt naar Formia aan de Tyreense. Een oversteek die niet van de
autostrada
gebruik maakt, maar van Strada
Statale
nummer 17.
De argeloze weggebruiker die zich op deze strada begeeft,
wordt voorbij Foggia door wanhoop en vertwijfeling bevangen, en
vooral door een diep gevoel van schaamte en schuld, als hem even
voordien door een Milanees die zijn land kent is
aangeraden toch maar beter de autoweg te nemen.
Koppige eigenzinnige
steenezel, zo spreekt hij zichzelf toe, maar zie: een eind voorbij
Lucera houden de enkeldiepe kuilen en kuithoge bulten op, de weg
wordt effen, men waant zich bij momenten op de betere Route
Nationale.
Zo gaat het altijd weer in dit land: net als je je op wilt winden omdat iets
niet werkt, of niet te vinden is, is het er, en werkt het wonderwel.
En dat je ook voor de overleden medemens je snelheid matigt, is dat
geen uitstekend idee?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten