De taalhond waakt

Volwassenen hangen een boete van 60 euro boven het hoofd, minderjarigen 30 euro.

Vooruit nog maar eens. Zo'n uit spuug en touwtjes opgetrokken zin kan ik in een krant als De Standaard niet laten passeren. Ook al weet ik dat hier en daar een lezer (ik heb alleen hier en daar een lezer) zich ergert aan mijn gedram over de taal. Om ook die lezer te vriend de houden, dram ik zo meteen nog over iets anders. Maar eerst die taal.

Volwassenen hangen kan, zolang de volwassenen onderwerp van de zin zijn. Volwassenen hangen graag in drankgelegenheden uit, zo'n zin is helemaal oké. Volwassenen kan ook voorwerp zijn, maar dan moet het onderwerp van de zin wel meervoud zijn. Volwassenen hangen fikse boetes boven het hoofd. Boetes, meervoud. In de zin van De Standaard is er maar één boete, en die hangt, enkelvoud. Wel boven het hoofd van de volwassenen, meervoud, maar die zijn voorwerp, en hebben met het werkwoord niets van doen.

Zo. De zin komt uit een stuk over een studente, die door de treincontroleur beboet wordt, omdat ze haar rugzak op de zitplaats naast zich heeft neergezet. Ze vindt dat de controleur toch gewoon had kunnen vragen om haar rugzak weg te nemen. Trouwens, zegt ze, als er iemand opstapt, maak ik uiteraard altijd plaats. De schrijver van het stuk kan daar helemaal inkomen. Dat vormt zelden of nooit een probleem, schrijft hij, maar eigenlijk is het niet toegestaan. Eigenlijk.

Daar ben ik het niet mee eens. Treinreizigers die de zitplek naast zich inpalmen, vormen volgens mij altijd een probleem. Omdat ze een chagrijnig signaal geven: ik wil liever niet dat iemand naast me zit. En omdat ze de reiziger die dat toch wil doen, ertoe verplichten eerst hun toestemming te vragen: Vindt u het erg dat ik hier kom zitten? Of: Zou u het niet erg vinden uw tas even weg te nemen?

De treincontroleur heeft al te veel zulke enfoutisten gezien. Hij speelt niet meer mee, en zet de asociale reiziger op de bon. Dat die dat wel erg vindt, is geheel zijn eigen probleem.

21 maart

God bestaat dus toch. Ik kwam hem vandaag tegen op een oud audio-cassetje. Hij zat met nog een hoop andere cassetjes weggestoken in een blikken koekjesdoos.

Die doos kwam plots tevoorschijn naar aanleiding van een project hier ten huize waar ik verder niet veel over kwijt wil, omdat het mij nerveus maakt. Laat mij volstaan met te zeggen dat alles wat in mijn huis opgeborgen zit, tijdelijk voor de dag moet komen. Zoals dat gebeurt als je gaat verhuizen. Wat ik niet van plan ben, voor de duidelijkheid. Dit project maakt mij zo al nerveus genoeg.

Just one night (Live in Tokyo, 1979) stond er op dat cassetje. 

Ik heb het toch maar eens in mijn ouwe dubbele deck gedaan, om te horen of er na al die jaren nog wel iets op stond. Nou. Alsof ik er zelf bij was, daar in Tokio.

Clapton is God, spoot iemand in de jaren zestig op een muur van het metrostation in Islington. Zelf geloofde ik er niets van. Ik geloof niet in goden. Maar God heeft echt bestaan, hij speelde gitaar. Nu weet ik het gewoon. Dat is ook beter. Als je iets weet, hoef je het nooit meer te geloven.

De hemel bestaat ook. Hij is bij mij thuis op de sofa. Ik ga liggen, doe mijn ogen toe, ik luister naar Just one night.

12 maart

Twee bomen uit het bosje van de buur zijn zondag in de stormwind afgeknakt en in mijn tuin terechtgekomen. In hun val hebben ze de omheining tussen mijn tuin en het bosje vernield, alsmede de omheining, in mijn tuin, van mijn kippenren. Het pluimvee liet niet na om prompt in mijn hele tuin aan het scharrelen te gaan. Opportunisme is niet alleen des mensen. Grensoverschrijdend gedrag komt ook bij bomen voor. Ach die bomen worden wel weggeruimd, de omheiningen hersteld. Wie mij echt zorgen baren, zijn de eekhoorns. Hoe kunnen ze nog fluks en vrolijk van boom naar boom springen, als er zulke gaten vallen in hun parcours? Zullen ze meer over de grond lopen, en als ze dat doen, vallen ze niet ten prooi aan de katten? Kijk ik wil best graag een zorgeloos mens zijn, maar het moet ook niet zo hard gaan waaien.

6 maart

De twee andere ministers van Klimaat waren gisteravond niet bereikbaar voor commentaar, zo schrijft De Standaard.

Dat zullen dan de Vlaamse en de federale minister zijn. De twee ene ministers waren wel bereikbaar.

De Brusselse en de Waalse minister vonden het allebei een goed idee om korte vluchten tussen Brussel, Amsterdam en Parijs te vervangen door treinritten. 

Als alle vier onze klimaatministers het een goed idee vinden, kunnen ze er misschien werk van maken. Na de verkiezingen, uiteraard, en na de regeringsformatie die daarop moet volgen.

Regeringsformaties. Waarschijnlijk worden het wel vier nieuwe ministers. Het is afwachten wie van hen bereikbaar zullen zijn voor commentaar. 

En of ze het ook nog een goed idee zullen vinden van die treinritten.

Overigens moet er eerst een hogesnelheidstrein stoppen in Zaventem, zegt Brussels Airlines. Die is er nog niet.

Hebben jullie in België dan vier regeringen?

Nee, we hebben er zes. Alleen hebben de regeringen van de Franse en van de Duitstalige gemeenschap geen klimaatminister. 

Ik betreur dat. Zes klimaatministers weten mee dan vier, al kan het iets langer duren voor ze allemaal voor commentaar bereikbaar zijn.