Waar waren we ook weer gebleven? zei Geert Mak, en hij nam even de tijd om te televisiekijkers weer bij de les te krijgen. Zelf was ik gebleven in Middelkerke, waar ik een weekje rust nam, maar toch ook de tijd vond om mij verder te bekwamen in het zeggen van lange woorden. Het was een tijdje geleden, ik moest het zelf nakijken, maar zie: september 25. Ik moet die dag aardig op dreef geweest zijn, zo blijkt, met woorden als eierleggend en zoogbuideldier, in één adem en tegelijk, en natuurlijk de marsupilami. Daar waren we gebleven.
Vandaag is 23 november. Ik rij pal zuid om half één op de middag fietsend naar de stad S, en ik moet mijn ogen door het lage licht van de zon beschermen. Er zijn snedigere manieren om te zeggen dat het winter is, ik weet het. Sinterklaas waart door de straten, bijvoorbeeld. Union Saint-Gilloise is herfstkampioen, maar we wijken af. Lange woorden, daar leg ik me nog steeds op toe. Overigens zijn korte woorden lang niet altijd zo onschuldig. Fiets, flits, stift, rits, drift, duif, fuif, juf, druif. Ook in die wil ik me verder bekwamen. Ik neem me voor na niet te lange tijd weer naar Middelkerke te gaan, voor een stand van zaken. Waar we dan weer gebleven zijn.
Goed om je nog eens opnieuw te kunnen lezen. In de trein, veel te vroeg, om de Thalys te nemen naar Parijs. Daarmee voelen we ons opnieuw jong en vol verwachting van hoe het zal bevallen. Wij komen het nog eens vertellen.
BeantwoordenVerwijderen