Ik heb met Jeremy afgesproken om 7 uur 's avonds op een straathoek ergens in de studentenbuurt van de stad. Hij zal er mij een scooter bezorgen en twee helmen, zodat mijn gade en ik gewoontegetrouw al brommend vooruit kunnen komen.
Ik leg aan Jeremy uit dat ik na drie jaar retirement een beetje te veel onthaast ben voor de hectische toestanden op de metro in de avondspits van Taipei.
Travelling on MRT at six pm is hard work, zeg ik tegen Jeremy.
All work is hard, zegt Jeremy.
That's why it's called work.
We babbelen nog wat over het leven en zijn gevaren. Ik vertel aan Jeremy dat ik twee dagen geleden een scooterrijder uitgestrekt op de weg heb zien liggen.
In very poor shape, zeg ik met een understatement.
Oh my, zegt Jeremy.
Yes, these things happen.
Ik maak mijn beklag over de grillige werking van TPE Free, het gratis hotspot netwerk in de stad.
It doesn't always work well, zeg ik, alweer met een understatement.
Yes, zegt Jeremy.
That's why it's free.
Jeremy is OK. Ook na een lifetime in Azië is hij zijn Britse onderkoelde cool niet kwijtgeraakt.
Ikzelf besluit me weer wat te leren haasten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten