Soms valt alles eens op z'n plaats. Niet vaak, het moet niet lang duren, maar wat doet het goed. De zon schijnt, in mijn stad S hebben ze eindelijk een café gemaakt dat die naam waard is, er is een parkeerplekje vrij vlak voor de deur, binnen spelen ze Brel terwijl ik mijn koffie drink, met een vingerhoedje advocaat erbij, en een nog ongekreukte Morgen van het huis, waar een heerlijk interview in staat met Arno. Dat hij de clown had uitgehangen in God en klein Pierke. A ja, zegt Arno. Ik ga me toch niet bloot geven op de televisie, hé?
Ik reken af. Twee euro twintig, ik gooi al mijn kleingeld op de toog, waar we de koperen één- en tweecentstukjes samen tellen, de oogstrelende serveuse en ik. Helaas is er één centje te kort. Ik geef ze graag gelijk, deze serveuse. Rustig, sfeervol, hartverwarmend, volmaakt in evenwicht, allemaal goed, maar als je betaalt, mag het wel juist zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten