31 mei

 

In het water kun je, naast medezwemmers, ook pootjebaders, plankzeilers, snorkelaars en wat verder uit op hun jacht niksende dobberaars tegenkomen. Voorts ook vissen, kwallen, kluwen zeewier en ronddrijvende plastic flessen. Een keer in een kunstmeer bij Třebon in Zuid-Bohemen kwam een karper aan mijn teen knabbelen. De karperkweek is er sinds jaar en dag een belangrijke bron van inkomsten.

Zwemmen, dat wou ik maar zeggen, is lang geen eenzame sport. Het is ook geen sport, als je het slim aanpakt en je op je rug maar wat mee laat drijven. Volgens mij bestaat sport niet. Het is de zoveelste marketingtruc. Sport gaat over schoenen en petjes en zweetbandjes en zonnebrillen en carbonfietsen en hartslagmeters. Hightech ondergoed. Je moet dat allemaal kopen, dan is het sport. Anders heet het gewoon te voet lopen, of zwemmen, of fietsen, of over een lat springen of ijzeren ballen weggooien. Dat kan best leuk zijn, als ze je maar met rust laten, en je stopt voor het vervelend wordt.

26 mei

 

'Das Licht arbeit nicht', hoor ik iemand zeggen in het sanitair blok van het kampeerterrein. Zo wordt nog maar eens en ten overvloede bevestigd wat ik al lang wist: de Europese eenwording is een onstuitbaar en onomkeerbaar proces, dat niet door zoiets banaals als linguïstieke verschillen kan worden tot staan gebracht. Vertraagd een beetje, ten hoogste, maar het is een kwestie van tijd voor wij Europeanen elkaar allemaal vrolijk en ongeremd op deze wijze toe zullen spreken. 'La lumière travaille pas', zullen we zeggen, en de aangesprokene zal ons verstaan en een andere WC zoeken.

Taalgrenzen zullen alleen in voetnoten van geschiedenisboekjes nog voorkomen, waar niemand ze leest, want wie leest nu geschiedenisboekjes, en dan nog de voetnoten?

20 mei

 

Af en toe bereikt mij belangwekkend politiek nieuws uit het thuisland. Zo hoor ik dat ze daar een oppositiepartij hebben, de naam wil mij even niet te binnen schieten, die erop toeziet dat de premier bij buitenlandse reizen in hetzelfde hotel slaapt als zijn ministers van buitenlandse zaken en defensie. Doet hij dat niet, dan zal hij daar in het parlement over aangesproken worden.

Wel het stelt me gerust dat de democratische krachten in mijn land waakzaam blijven terwijl ik er even weg ben. Ministers horen inderdaad samen te slapen, dat is in een goed huwelijk ook zo.

Met hetzelfde vliegtuig vliegen is weer iets anders, vind ik, zeker als het de Airbus van het leger betreft. Iedereen weet dat dat toestel nog nooit fatsoenlijk heeft gewerkt. Laat de minister van defensie daar maar mee reizen, het is tenslotte zijn vliegtuig. Als het neerstort, hou je tenminste nog een premier over. Je moet niet al je eitjes in één mandje doen. 

 

16 mei

 

Le français sans peine

'Il est cornu, mais il est bon.' Tja, dan is het een meevaller dat ik erbij ben en kan volgen waarover het gaat. Ik heb bij de boulangère wat croissants gekocht, en betaald met een briefje van tien. Ze steekt me het wisselgeld toe, waaronder een verfomfaaid biljetje van vijf. Ha zo. Cornu mais bon. Nu kan ik me er wel iets bij voorstellen. 
 

6 mei

 

Zo ben ik nu tijdelijk gevestigd op de hoek van Allée des alouettes en Allée des linottes, in de schaduw van de tribune van de plaatselijke voetbalclub, die in het land grote bekendheid geniet. Er is hier ook een Allée des pics verts, als ik ooit mijn eigen straatnaam kon kiezen, dan zou het die zijn. Het is hier goed, de mensen zeggen goeiedag als ze voorbijlopen, dat was alweer lang geleden.

Het is zondag, de meeste burgers zijn weer thuis van een verplaatsing naar het stembureau, waar ze samen beslist hebben toch maar weer eens van president te veranderen. Het lijkt me een goede gewoonte, men moet machthebbers niet te lang op hun stoel laten zitten. Anderzijds, men moet zich wel verbéteren natuurlijk. Ik zeg dat laatste vooral voor mijn Amerikaanse vrienden: Think about it. Nu, het zijn er maar twee, en zij weten wel beter. En ook voor mijn Antwerpse vrienden. Maar in Antwerpen weten ze allemaal best. 

 

Hors série

 

Niet op maandag, enkel op werkdagen, uitsluitend na afspraak. Auto laten keuren, gebit laten nazien, schoorsteen laten vegen. Dertig bij de schoolpoort, vijftig in de stad, negentig erbuiten. Niet in cafés, niet in restaurants, niet in openbare gebouwen, niet op het openbaar vervoer. 

Geen vuurtje in de tuin, niet bellen aan het stuur. Papier netjes samengebonden op woensdag. Restafval in de zwarte zak op maandag. PMD in de blauwe zak. Geen botervlootjes of yoghurtpotjes. KGA apart, geen batterijen. GFT in de groene bak, geen eierschalen.

Muntje in de parkeermeter, muntje in het winkelkarretje. Sneeuw ruimen, distels verdelgen, hondendrol oprapen. Niet in dienstverband, alleen na schriftelijke aanvraag. Nul komma vijf promille, niet aan jongeren onder de zestien. Niet met minderjarigen, niet op de openbare weg, niet in het bijzijn van kinderen, niet zonder begeleiding door een volwassene.

Enkel op vertoon van een aankoopbewijs, niet zonder factuur, in drie exemplaren, onder gesloten omslag, aangetekend, voldoende gefrankeerd. Niet na zonsondergang, niet voor zonsopgang. Alleen met bankkaart, niet onder de tien euro. Alleen cash, niet boven de vijfduizend euro. Niet zonder vaste verblijfplaats, alleen met werkvergunning, niet zonder RSZ-nummer, niet zonder BTW-nummer.

Leerplicht, stemplicht, meldingsplicht, registratieplicht. Druk één voor Nederlands, neem een nummer en wacht uw beurt af, blijf achter de rode streep, breng zelf uw dienblad weg. Gordel om, helm op, lange broek, hoge schoenen, handschoenen. Verboden te zwemmen, verboden te vissen, de dieren niet voeren, niet op het ijs lopen. 

Fluovestje. Alleen met klantenkaart, niet zonder toegangsbewijs, enkel voor bewoners, niet voor personen vreemd aan de dienst. Niet binnen de schoolmuren, niet in de les, niet zonder schriftelijk bewijs, alleen met doktersattest.

Het is nogal veel, als ik het zo bekijk.

Pas op, ik sta een fatsoenlijke samenleving voor. De wet van de jungle, het recht van de sterkste, winner takes all - geen goede ideeën, lijkt me. Een paar goede afspraken kunnen we echt wel gebruiken, zoals schoolhoofden het graag formuleren. Dat is dan wel mooi gezegd. Wetten zijn het, reglementen, voorwaarden. Om te werken, moeten ze ook afdwingbaar zijn. In het beste geval dus aanmaningen, waarschuwingen, herinneringen. Anders: boetes, sancties, straffen.

Ik sta daar achter, geen discussie. Als verlichte burger, als verantwoorde vader, als verstandige weggebruiker, als correcte buur, als milieubewuste, hoffelijke, sociaal voelende, de wet, mijn omgeving en mijn medemens respecterende burger. Maar als ik het allemaal nog eens bekijk, ja, het is wel wat veel.

Ik zeg niet: het is té veel. Dat heb ik niét gezegd. Ik heb alleen gezegd: als ik het zo eens bekijk, het is nogal veel.