Il
y a toujours une première fois, had de aardige mevrouw gezegd
toen ze me hulpeloos door het kantoor zag dwalen. Ik zal u even
helpen. Dat kwam goed van pas, want ik moest vijf dikke bruine
enveloppes op de post doen. Niet op de Boulevard Maréchal Joffre,
waar het postkantoor momenteel grondig wordt omgebouwd, zodat ik er
alleen ijverig timmerende werklui aantrof, maar op de Boulevard
Gambetta.
Dat posten zou me nooit gelukt zijn zonder de hulp van de
aardige postmevrouw, die me liet zien hoe je het tegenwoordig
allemaal zelf met de automaat kunt doen.
Het
pakje op de weegschaal leggen, het land van bestemming intikken (na
BEL krijg je al Belarus en Belgique), het aantal ingeven, de aard van
de zending, betalen met de bankkaart, de zegels die ze vignettes
noemen uit het luikje halen en opplakken, en dan alles lekker
ouderwets buiten in de bus gaan gooien, in de gleuf voor autres
départements / étranger.
Dat
is goed geregeld hier op de post in Frankrijk, de wijze levenslessen in de prijs
begrepen ook nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten