Ik
had ze al wel gezien, mensen die van zichzelf een foto maken met zo'n
plat telefoontje, maar omdat hun arm te kort is, hebben ze het op een
stok gezet, en die steken ze dan voor zich uit. Het geeft niet dat ik
er zo nog stommer uitzie, is de redenering, als ik maar in beeld kom,
mijn eigen beeld van mij, dat ik later kan sharen op Facebook.
Inmiddels weet ik dat
hij ook een naam heeft, de stok: het is een
selfiestick, een
must-have hebbeding voor al wie een beetje into it is.
De
selfiestick, zo heb ik bedacht, is van dezelfde orde als een ander
even surrealistisch attribuut: een lang plastic lepelachtig object
waar een balletje in past dat je dan weg kunt slingeren. Er is ook
een hond nodig, om het balletje terug te brengen. Te apporteren, in
hondentaal. Ook dat heb ik al gezien, vaak genoeg om mij niet langer
af te vragen: kunnen ze dat balletje niet gewoon gooien?
Zou
het ook een naam hebben? Natuurlijk, het heet een balkatapult,
een woord dat men best alleen in zeer nuchtere toestand in de mond
neemt, maar beter nog helemaal niet.
Ik
vraag me nu af: een selfie maken van mezelf, met de selfiestick,
terwijl ik een balletje gooi, met de balkatapult, zou dat lukken? En
dan op Facebook?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten