29 augustus

Laat mij het maar eens hebben over het geluid van overvliegende vliegtuigen.

Vandaag herkende ik onder meer:

• de lijnjet (Charleroi - Perpignan? Barcelona - Zurich? Zaventem - Kinshasa?)
• de straaljager (ik noem geen type, mijn kennis van straaljagers is opgedroogd ten tijde van Starfighter, Mig 17, Mirage 2000)
• de ULM (een soort vliegend zeilbootje met een motor die klinkt als een grasmaaier - waarschijnlijk de motor van een grasmaaier)
• het sportvliegtuigje (zelden nog met reclame- spandoek, veelal rondvliegend zonder duidelijke reden, of het zou de verkoop van peperdure luchtdopen moeten zijn)
• de helikopter (altijd een verdacht vliegtuig, bemand met ordehandhavers of bemoeizieke ambtenaren)
• de drone (vele malen verdachter dan de helikopter, al was het maar omdat er niemand in zit - de bestuurder kan net achter je zitten, maar net zo goed in Oklahoma) .

Weer eens wat anders dan knetterende brommers, met subwoofers volgestouwde VW-Polo's, de Lijnbus 21 naar Meerdonk of de woensdagse viskar, die al jaren lang per luidspreker van alles aanprijst dat ik niet versta, behalve de gepelde garnalen op het einde.

27 augustus

-Et pas dans l'eau!

-Non!

-D'accord?

-Non!

Het zou een geconstrueerde dialoog kunnen zijn, door iemand die een essay wil schrijven over de onvolkomenheid van de communicatie. Zeg maar de onbeholpenheid. Zeg maar de onbeduidendheid. Varianten zijn oneindig:

-En niet te laat thuis!

-Nee!

-Heb je een condoom bij je?

-Nee!

Of:

-You heard what I said?

-Yes!

-You take me for an idiot?

-Yes!

De eerste dialoog was echt. Het jongetje liep me voorbij in de richting van de plas. Zijn vader moet een eind verder gestaan hebben, hij riep behoorlijk hard. Ik kon hem niet zien. Of het jongetje in het water gegaan is, ik weet het niet. Mogelijk niet. Maar of er enig verband was met wat zijn vader riep, dat weet ik wel: non!

De vader had ook kunnen roepen:

-Tu m'écoutes?

En zijn zoontje, geheel naar waarheid:

-Non!

En dan ging hij toch niet het water in, omdat hij al lang wist dat hij niet mocht. Of wel, omdat hij al lang had beslist dat hij het toch zou doen.

-Zo is het toch?

-Precies!

-Of niet?

-Natuurlijk!

26 augustus

De Deputatie, wat lang geleden dat ik daar nog wat over hoorde. Maar het past dat ik er met schroom over spreek: in mijn vorige leven was de Bestendige Deputatie mijn werkgever. Brieven die ik ambtshalve naar mijn broodheer moest schrijven, hoorden te worden geadresseerd aan de heer Gouverneur-Voorzitter en de leden van de Bestendige Deputatie van de provincie Oost-Vlaanderen. Je had zo'n lange envelop nodig. Ik mocht mijn loopbaan pas beginnen nadat ik, ten overstaan van de Gouverneur zelve, de eed had afgelegd. Beter zeg ik een eed - ik weet niet zo goed meer waar die over ging. Het is ook lang geleden, we spreken hier vroege jaren zeventig van de twintigste eeuw. Die bestofte ambtelijke poespas is vandaag best aandoenlijk, denk je dan. Maar kijk: de provincie West-Vlaanderen schrijft een Prijs Letterkunde uit voor 2016. Deelnemers moeten in de provincie wonen of er geboren zijn, en krijgen, als hun dossier volledig is, een mailtje van de dienst Cultuur cel Kunsten, met onder meer deze mededeling: We brengen u op de hoogte van de uitslag zodra de deputatie de jurybeslissing bekrachtigt. Waaruit we onthouden dat de jury wel mag kiezen wie de prijs verdient, maar het zijn toch maar de heer Voorzitter en de leden van de Deputatie die zullen beslissen of hij/zij die ook krijgt.

20 augustus

N'oubliez-pas la crème de bronzage, zegt de man bij de afwas. Het is zaterdagmiddag, het regent al de hele dag. Als ik het hier zo lees, lijkt het een erg flauw grapje. Maar toen hij het zei, was het bijzonder grappig. De context, altijd weer.

Zoals deze zin uit een boek dat ik aan 't lezen ben: Sport is en blijft fascistische smeerlapperij. Zwaar overtrokken, ook in deze dagen van verkrampt Olympisch vendelzwaaien. Maar als je het boek leest waar de zin uit komt, zit je instemmend te knikken.

Het is van groot belang de Tsjechische docenten te ontslaan, want het lerarenkorps is een kweekvijver voor de oppositie. We moeten het lerarenkorps vernietigen en de Tsjechische middelbare scholen sluiten. Natuurlijk zal de Tsjechische jeugd dan opgevangen moeten worden op een plek waar ze buiten de school en onttrokken aan die subversieve sfeer kan worden opgeleid. Ik zie daarvoor geen betere plaats dan het sportveld.

SS Obergruppenführer Heydrich in een toespraak op 4 februari 1942. Het boek is HhhH of Himmlers hersens heten Heydrich van Laurent Binet. Het gaat over de aanslag op Heydrich in Praag, de aanloop ertoe en de nasleep ervan, maar ook over de vraag hoe je over zo'n onderwerp een fatsoenlijk boek kunt schrijven. Roman staat er op de cover, tja, ik weet het niet. Een heel goed boek, dat zeker. Als het uit is, begin ik er direct opnieuw aan.

(Met dank aan M)

9 augustus

Opbeurend nieuws uit Italië: wie een stukje spiaggia libera uren tevoren met een strandlaken of een parasol of een strandstoel bezet tracht te houden, kan voortaan een fikse boete (200 €) aan zijn/haar zwembroek krijgen. Goed zo. Je maakt het ook elders mee, thuis in de schouwburg bijvoorbeeld. Wil je gaan zitten, liggen er overal sjaaltjes of programmaboekjes of ander waardeloos gerief op de stoelen. Ik zal wel keurig een half uur te vroeg komen voor een goed plekje, ze zijn allemaal 'bezet'. Een minuut voor de vertoning begint komt de fris gedouchte beau monde dan binnen. Feodaal gedrag. Parkeerplekjes ook. Ik droom wel eens van een nieuw Utopia: alle selfish bastards samen op een eiland. Het zal groot moeten zijn, iets als Australië of Groenland, of allebei. Daar doen ze maar. Kunnen we met de rest van ons weer beschaafd verder proberen te leven. Italië is prima. Overigens, in Lyon op de metro staat opvallend vaak iemand op en biedt zijn zitje aan, al was het maar om samen reizende mensen toe te laten naast elkaar te zitten, zoals samen reizende mensen graag doen.