16 september

Uncool oldies begeven zich massaal op Facebook, en jagen er het jonge volkje weg, zo lees ik in mijn Engelse krant. Het zet mij aan het denken. Over mezelf. Ze hebben me al vijftig- en zestig- en zeventig-plusser genoemd, ze hebben me met de senioren op de bus willen zetten voor een Tupperware-uitstapje met bingo-avond. Noem me dan een oude man, in hemelsnaam. Een bejaarde, als het zo ver zal zijn. Of nu dus een uncool oldie, daar kan ik perfect mee leven. Vooral het uncool flatteert me. Laat me maar de eendjes voeren in het park, mijn snoeppapiertjes keurig in de afvalbak doen. Maar op Facebook zul je mij niet vinden. Ik moet niet weten op welk terrasje mijn achternicht met een zacht eitje ontbeten heeft, en ik hoop van haar hetzelfde. Voor mij hoeven de jonkies dus niet bij die Suikerberg en zijn arglistige reclamewinkel weg te gaan. Dat ze het toch doen, vind ik wel cool van ze.

9 september

Shaun Helman adviseert de Britse overheid in kwesties van verkeersveiligheid. We denken nu even niet aan fietsers of autorijders, maar aan de voetgangers. In het bijzonder, voetgangers die zich met hun smartphone in het verkeer begeven. Ze staan overal in de weg, botsen tegen mensen op, steken de zebra over met hun ogen aan het schermpje geplakt, dat is wat Helman 'ongewenst gedrag' noemt. Zijn overtuiging is, dat je niet moet proberen dat gedrag met dure campagnes te veranderen, het lukt toch niet. Beter kun je de infrastructuur aanpakken, zegt hij. Verkeerstekens in het trottoir verwerken, lichtjes inbouwen in de stoeprand, die rood worden als er gestopt moet worden. Aparte loopstroken voor smartphonegebruikers, met pijlen op de grond die de te volgen richting aangeven. 

Mocht iemand eraan twijfelen, het bestaat al, in China en in Nederland, bijvoorbeeld. Helmans denkwerk is verdienstelijk, maar hij had best wat verder mogen gaan. Tunnels bijvoorbeeld onder de trottoirs, waar de telefoonkijkers via voor hen voorbehouden roltrappen of liften in terecht kunnen, zodat ze verder ongehinderd hun weg kunnen gaan, alleen elkaar voor de voeten lopend. Ze worden niet afgeleid door drukke etalages of vrijende stelletjes, niet door Greenpeace- of andere activisten aangeklampt. Het bovengrondse straatbeeld zou er aanzienlijk van opfleuren. Mensen zouden elkaar weer aankijken, wie weet zelfs een goeie dag toewensen. 

Mogelijk is het telefoonsignaal ondergronds niet zo best, dat is dan ook mooi meegenomen.

7 september

Gelezen, op een oude versleten deur in Florac (Lozère): Laissez la porte fermée pour que les chats n'entrent pas. Eronder, in kleine lettertjes: Merci. Dat heet nu heldere communicatie. Geen truttige frulletjes à la Veuillez avoir la gentillesse of Merci de bien vouloir, die alleen maar de aandacht van de boodschap afleiden. Het is ook geen verzoek, het is een instructie. Fair enough. Als die deur open staat, lopen de katten naar binnen. De bewoner van het pand wil dat niet, dat is zijn goed recht. Ik laat die deur dus toe, avec plaisir. Dat had ik zonder het briefje natuurlijk ook gedaan. Aan wie was het dan wèl gericht? Het zijn mijn zaken niet. Ik ben maar een passant op vakantie. Sprakeloze rijder op de Corniche des Cévennes. 

Klik om te vergroten

 

1 september

Weerzien met oude bekenden, na weer een winter en een zomer. Vous allez bien? Alles goed? Wie geht es? Are you all right? Het doet goed. Het is ook oppassen. Veel dingen gebeuren in zo'n jaar. Een van de bekenden kan er niet zijn - omdat, de winter is slecht geweest - wegens. Voor het gesprek al te somber wordt, kun je beter het register bijstellen. Wat een heerlijk weer weer, en wat zie je er goed uit, en wat sta je prachtig met je nieuwe haarsnit. Niet te veel vragen stellen, zo onder ouder wordende bekenden. Un train peut en cacher un autre.