Thuis
komend na enige afwezigheid, tref ik in mijn voortuintje een
levensgroot verkiezingspaneel aan. Het zijn er eigenlijk twee, in een
hoek gezet zodat voorbijrijders uit beide richtingen goed kunnen zien
wat erop staat. Wie erop staat. Akkoord, ik wist van dat paneel. De
plaatsers hadden mij gevraagd of het mocht, en het mocht.
Als
ik door mijn woonkamerraam naar de straat kijk, staat het bord niet
in mijn weg, dat hebben ze goed gedaan. Wel zie ik aan de overkant
een heel erg gelijkaardig bord, met dezelfde mensen erop, in dezelfde
kleur. Niet moeilijk, de overbuur staat zelf op een van de foto's.
Het huis ernaast, schuin tegenover het mijne, heeft ook affiches met
de foto's. Ook niet moeilijk, de zoon van de schuinoverbuur staat
erop. Voor het huis dààrnaast staat weer een bord, altijd met
dezelfde foto's en in dezelfde kleur.
De
kleur is groen. Dat raden wij hier in ons stukje straat de mensen
aan, dat ze groen zouden stemmen. Zelf ben ik van plan dat ook te
doen. Met mijn hoofd. Mijn buik zal weer kwaad zijn. Die wil rood
stemmen. Zelfs donkerrood.
Hoofd
of buik? Het is altijd weer hetzelfde. Zondag zien hoe mijn pet
staat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten