30 mei

We weten niet goed waar we zijn. Of hoe je zegt waar we zijn. We vragen het aan de plaatselijke visser, die op de pier met een net in de weer is. Ik zeg Lomener, zegt de visser, als in Robert. Klaar. Maar vraag het hier iemand anders, gaat hij door, dan zegt die misschien Lomener, als Roger. We mogen dus kiezen. Zoals in Carpentras de Passage Boyer, maar dat is ver van hier. 

Ik heb twee baguettes besteld in de bureau d'accueil. Ik kom ze morgen ophalen. A demain, zegt de mevrouw. Avec le soleil! Sinon, pas de pain! Hier praten ze veel over de zon, omdat ze niet vaak te zien is. In de Intermarché heb ik voor veertig cent een kaartje gekocht met een cartoon, die ook over de zon gaat, die ook niet te zien is. Nu, naar Breizh kom je niet voor 't mooie weer. 

Klik om te vergroten

 

19 mei

Gisteravond met de auto westwaarts rijdend rond een uur of acht, de lucht voor me uit wat vuil oranjig, kon ik niet nalaten me erover te verbazen hoe we altijd maar heen en weer gaan, als een slinger in een ergens bij elkaar gehouden hangklok, die maar tikt. Dan weet je niet hoe laat het is. Of wat je hier doet, in die gehate tunnel, ooit geopend met veel feestgedruis, vijftig jaar geleden. Of wanneer je thuis zult zijn, of waar.

De taalhond waakt

Na een lange procedure en veel getouwtrek mocht RWDM het stadion toch de hare noemen. 

De Standaard in een warrig artikel over de voetbalacademie van Molenbeek. Wie wil zo'n krant nu het hare noemen?

11 mei

Gisteravond met de auto oostwaarts rijdend zo tussen zes en zeven, de lage zon zat pal achter ons en kleurde al dat meilandschap betoverend groen, zag ik plots rechts voor me een stukje regenboog dat allengs langer werd, en door een ander stukje aan de linkerkant werd begroet. Voor ik het wist, ontplooide zich voor mij de mooiste en helderste regenboog die ik ooit heb gezien. In deze tijden hoor je daar terstond een foto van te maken, zodat je de regenboog kunt delen met allemaal mensen die elders zijn en dit overweldigend schouwspel moeten missen. Tiens, kunnen ze dan zeggen, een regenboog. Helaas ben ik een digitale kluns, bij wie telefoon en foto klinkt als scheerapparaat en espresso, laat staan dat de gedachte om een regenboog te sharen bij me op zou komen. Overigens zat ik aan het stuur, het was aangewezen om ook een beetje op de weg te letten. Nu heb ik dus geen foto's, en de mensen die mijn stukje hier zouden lezen zullen mij op mijn woord moeten geloven dat de regenboog er zat, en dat hij machtig mooi was. Is dat geen fake news weer? Is dat wel gefactcheckt? Hij zal in het beste geval wel weer schromelijk overdrijven, hij kleurt zijn regenboog schaamteloos bij, we zien hem toch niet. Ik zweer het! Het was op de A11, een beetje voor de tunnel bij Zelzate. We kwamen van Brugge en reden naar huis. Mijn gade heeft hem ook gezien. Ze zat naast me en vond hem ook heel bijzonder. We hebben er samen een hele tijd van genoten. Toen was hij plots weer weg.

10 mei

Zo zijn er in Amsterdam vierduizend publieke laadpalen voor elektrische wagens, in Brussel vier.

De slotzin van een artikel in De Standaard over een groepsaankoop van elektrische auto's. De zo wijst terug naar de overheid, die warm en koud tegelijk blaast. We moeten van de fossiele brandstoffen af, maar er zijn geen concrete acties om dat mogelijk te maken.  

Ze blijven beleefd, bij De Standaard. Ik ken kranten die de vergelijking met Amsterdam een stuk smeuïger zouden serveren. Maar goed. Concrete acties, daar zijn wij Belgen niet zo sterk in. In Brussel nog minder, waar gewesten en gemeenschappen, federale en lokale besturen elkaar al maar voor de voeten lopen. Het mag een klein wonder heten, dat er überhaupt een publieke laadpaal staat in Brussel. Wat zeg ik? Vier!

Zouden die cijfers wel kloppen? Je weet het niet meer, in deze tijden van alternative facts. Eén laadpaal meer, en we praten over een winst van twintig procent. Dat kan tellen als groeipotentieel. Wacht maar tot Brussel met concrete acties in gang schiet. Ze komen nog kijken uit Amsterdam.

3 mei

Als aandeelhouder kijk ik op gezette tijden uit naar mijn dividend. Vandaag is het weer zover. Feest! Een domper is wel de mededeling, dat op mijn opbrengst van vijf euro een roerende voorheffing van 1,50 euro verschuldigd is. Tant pis, rest mij toch 3,50 euro. Om niets te doen! En wacht eens: ik kan de roerende voorheffing terugvorderen via de aangifte van mijn personenbelasting, ten belope van maximaal 640 euro. Gewoon invullen in Vak VII a 1b 1437-18 / 24 37-85. Yes! Het is wel een hoop papierwerk weer, maar dat nemen wij aandeelhouders er graag bij. Noblesse oblige.