Gisteravond
met de auto westwaarts rijdend rond een uur of acht, de lucht voor me
uit wat vuil oranjig, kon ik niet nalaten me erover te verbazen hoe
we altijd maar heen en weer gaan, als een slinger in een ergens bij
elkaar gehouden hangklok, die maar tikt. Dan weet je niet hoe laat
het is. Of wat je hier doet, in die gehate tunnel, ooit geopend met
veel feestgedruis, vijftig jaar geleden. Of wanneer je thuis zult
zijn, of waar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten