29 juli

Kistje? Handvatjes? Zakjes? Lijstje? Oké, vooruit.

- Pardon, meneer. Hebt u een mondmasker?

- Mondm -  o nee, vergeten.

- Het is wel de bedoeling dat u het al op de parking opzet.

- Ja, sorry, vergeten. Ik haal het even in de auto.

- Geen probleem, meneer.

Winkelen bij Colruyt, juli 2020. Fun shopping zou ik het niet noemen. Dat was het vroeger ook al niet. Gelukkig moet het nu alleen, en mag het maar 30 minuten duren.

24 juli

Rechter: Waarom heeft u niet geremd? U had toch ten minste kunnen vertragen?
Automobilist: Het feit dat ik niet versneld heb, was op zich al een fikse vertraging.

Journalist: Waarom heeft de Veiligheidsraad de maatregelen niet verstrengd?

Minister: Het feit dat we niet hebben versoepeld, is op zich al een bijzonder grote verstrenging.

De automobilist en zijn antwoord zijn fictief.

De minister en zijn antwoord zijn echt: Pieter De Crem in Ter Zake van 23 juli (5:30).

19 juli

Ik weet niet wie staycation bedacht heeft. Ik weet ook niet wat het wil zeggen, ik wil het ook niet weten. Ik weet niet of het wel een woord is, ik denk het niet. Het liefst had ik dat het nooit was verzonnen. In elk geval hoop ik het zo weinig mogelijk nog te zien. Mensen die zich binnen gehoorafstand van mij bevinden, moet ik verzoeken niet staycation te zeggen, ook niet fluisterend, ook niet met gedempte stem. Er was al concullega en speelotheek. Het is een race to the bottom. Daar ligt staycation, dieper is niets meer.

15 juli

Laatst ben ik zoals elk jaar weer verjaard. Anders dan andere jaren, heb ik mijn verjaardag thuis gevierd. Dat wil zeggen: niet in een kleine resto in Cantal of Lozère, maar bij mij thuis, in de tuin, met gepaste afstand en handhygiëne. Er is niet geknuffeld of gezoend. Des te meer werd ik door mijn gade en mijn kinderen en mijn schoonkinderen en mijn kleinkinderen in de watten gelegd, zelfs twee dagen na elkaar, waarvan de eerste dag niet mijn verjaardag was, maar wat je zou kunnen noemen: een voorafname op mijn verjaardag. Ik kreeg een paar telefoontjes en sms'jes en hier en daar een e-mail, in de brievenbus zelfs een heus kaartje. Ik moest denken aan de nieuwjaarswensen die ik een half jaar eerder had rondgestuurd, met gevatte kreten als: moge 2020 even goed worden als het klinkt. Niet dus. Of misschien wel: het klinkt intussen lang zo goed niet meer. Maar toch: zo'n verjaardag is mij in lange tijd niet overkomen.

10 juli

Vergangenheitsaufarbeitung. Ik hou van die lange Duitse woorden. In ons taalgebied worden 'moeilijke' woorden scheef bekeken. Spreek maar gewoon, krijg je te horen. 

Alsof niet iedereen een woord als ambiguïteitstolerantie snel even kan googelen, als dat nodig zou zijn. Weer een woord bijgeleerd.  Dubbelzinnigheidsverdraagzaamheid zou duidelijker zijn, maar Nederlands is nu eenmaal geen Duits.

Overigens hebben moeilijke woorden een goede reden van bestaan. Ze laten toe veel te zeggen in relatief weinig tijd. Neem dissonantiereductie. Zeven lettergrepen, dat lukt anders niet.

Je zou kunnen aanvoeren dat Vergangenheitsaufarbeitung een Duits woord is, omdat het verwijst naar iets dat bij uitstek met Duitsland geassocieerd wordt: verwerking van het verleden. Maar dat soort twijfelachtige redenering heet hineininterpretieren. Duitsers houden gewoon van lange samengestelde woorden. Verder houden ze niet zo van bastaardwoorden zoals, nu ja, interpretieren.

Waar ik met dit stukje naar toe wil is me intussen ook niet meer duidelijk. Ik wou iets zeggen over Vergangenheitsaufarbeitung. Zoveel is wel zeker. 

De taalhond waakt

Ik kwam het woord atoomfysica tegen. Ik kende dat woord, al vraag je me beter niet het heel precies te definiëren. Iets met natuurkunde en atomen. Maar nee. Deze atoomfysica is een mevrouw. Ze heet Lucrezia Terzi en werkt aan het Studiecentrum voor Kernenergie in Mol. Als Lucrezia Terzi een man was, heette ze atoomfysicus. Daar gaan we weer. Politica, historica, mystica. Sceptica, agnostica, critica. Musica? Van mij kan het allemaal, maar het mag wel overzichtelijk blijven. Een woord voor de bezigheid, een ander voor de beoefenaarster. Anders wordt het raar. Mijn vrouw is mathematica. Ethica? Esthetica? Mijn vrouw is logica? Het zal wel correct zijn, maar het blijft raar.