Vergangenheitsaufarbeitung.
Ik
hou van die lange Duitse woorden. In ons taalgebied worden
'moeilijke' woorden scheef bekeken. Spreek maar gewoon, krijg je te
horen.
Alsof
niet iedereen een woord als ambiguïteitstolerantie
snel even kan googelen, als dat nodig zou zijn. Weer een woord
bijgeleerd. Dubbelzinnigheidsverdraagzaamheid
zou
duidelijker zijn, maar Nederlands is nu eenmaal geen Duits.
Overigens
hebben moeilijke woorden een goede reden van bestaan. Ze laten toe
veel te zeggen in relatief weinig tijd. Neem
dissonantiereductie.
Zeven lettergrepen, dat lukt anders niet.
Je
zou kunnen aanvoeren dat Vergangenheitsaufarbeitung
een Duits woord is, omdat het verwijst naar iets dat bij uitstek met
Duitsland geassocieerd wordt: verwerking van het verleden. Maar dat
soort twijfelachtige redenering heet hineininterpretieren. Duitsers
houden gewoon van lange samengestelde woorden. Verder houden ze niet zo
van bastaardwoorden zoals, nu ja, interpretieren.
Waar
ik met dit stukje naar toe wil is me intussen ook niet meer
duidelijk. Ik wou iets zeggen over
Vergangenheitsaufarbeitung. Zoveel is wel zeker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten