Rij ik op de E34 ter hoogte van Stekene, zie ik een bord staan: 'Hou je hoofd erbij'. Het bord leidt me af en ik mis de afslag van Kemzeke. Dat wordt doorrijden tot afslag Kieldrecht, en naast de autoweg weer terug op zo'n boerentractorwegje. Nu had ik wel mijn favoriete playlist op de autoradio, ik zong sinds Brugge de hele weg al vrolijk mee.
Dat moet ik niet doen. Laatst op een lockdownwandeling had ik oortjes in en dezelfde playlist. Ook toen zong ik luidkeels mee, er was geen volk in de buurt. Ter hoogte van huisnummer 70 in de Vrouweneekhoekstraat, waar ik rechtsaf moest, miste ik de kerkwegel die zowat bij mijn voordeur uitkomt, en liep nog zover door tot ik de weg en de draad totaal kwijt was.
Op gewone wandelingen komt het niet bij me op te lopen zingen. De mensen verklaren je gek. Maar dit was een lockdownwandeling, of zei ik dat al?
Ik moet besluiten dat niet het bord 'Hou je hoofd erbij' mij had afgeleid, maar mijn onvermogen om te zingen en tegelijk te zien waar ik ben. Nu versta ik ook waarom mijn ouders vroeger 'Niet zingen aan tafel!' riepen toen er gegeten moest worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten