Ik heb een foto genomen met dertien parapenters erop. Ze zweefden in kennelijke staat van verrukking door de avondlucht, bengelend van grote lappen stof in uiteenlopende kleuren, als zovele beddelakens. Ze noemen het een extreme sport, maar als je de verrekijker erbij haalt, of je loopt naar zo'n weitje waar ze moeten landen, dan blijkt dat die parapenters in een soort luie stoel zitten te hangen. Daar is weinig extreems aan, en ook niet zoveel sport, denk ik dan met mijn altoos maar slechter wordend karakter.
Het woordje sport is mogelijk een van de meest bedrieglijke marketingvondsten. Loop ik daar over zo'n bergwegeltje naar de lucht te kijken, met mijn fototoestelletje en mijn verrekijker, en voor ik het weet beoefen ik de wandelsport, weliswaar als recreant, maar het zou toch geen kwaad kunnen als ik me een beetje wandelsportuitrusting zou aanschaffen, zoals twee van die omgebouwde skistokken, en een paar wandelschoenen, en wandelsokken, en een set gore-tex ondergoed, een lichtgewicht rugzakje met dito veldfles, een kompas, een pakje snelle suikers, en nog een half dozijn accessoires waar ik zelfs het bestaan niet van ken. Geen nood, de gepaste winkelier zal ze me wel verkopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten