Hoe noemen ze dat, een keerpunt? Een kantelmoment? Vandaag heb ik mijn oude rugzak ontmanteld. Dat is het goede woord. Eigenlijk heb ik het niet zelf gedaan, maar mijn gade, die ook daar veel beter in is dan ik. Die rugzak was hier en daar gescheurd, maar wat erger was: hij was te klein. Ook nadat ik veertien kilo van de bagage per doos en per boot had weggestuurd, hij was weer te klein.
Dat komt omdat ik ondertussen een hoop nieuwe spullen bijgekocht heb, mezelf geruststellend dat er toch weer plaats was in de rugzak, tot er geen meer was. Trouwens, die rugzak was versleten, die was op. Dus heeft mijn gade er alle kleurige riempjes en lintjes afgehaald, en die overgezet op de saaie, zwarte, maar XL- grote tas op wieltjes die ik om de hoek op de Night Bazaar heb gekocht, al was het pas goed middag.
Het kantelmoment is er niet minder ingrijpend door: de fase van mijn leven waarin ik mijn huishouden op mijn rug de flanken opdroeg van de Annapurna, die fase is vandaag voorbij. Ik ga nog wel eens mijn huis uit, maar het zal over verharde wegen moeten gebeuren, over zorgvuldig geplaveide trottoirs zonder te veel putten en bulten, zodat ik mijn reistas stijlvol en bezadigd achter mij aan kan trekken, uitkijkend naar een taxi. Misschien moet ik ook mijn schoeisel aanpassen. Een reistas op wieltjes en sandalen, gaat dat wel?
 |
| Klik op de foto |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten