11 december

In een vorig leven was ik met vertaling bezig. Je moet lezen wat iemand zegt, doorgronden wat hij bedoelt, en die bedoeling in een andere taal weergeven met minimaal verlies aan vormelementen.
Ik gaf mijn studenten opdrachten, die altijd begonnen met: 'Vertaal!' 

Neem nu dit tekstfragment, uit het bestuursakkoord (Veilige stad, Ruimtelijke veiligheid, punt 114) van de nieuwe coalitie in Antwerpen:

'Adequate verlichting en zichtbaarheid verhogen de sociale controle en het veiligheidsgevoel. In de Antwerpse parken kan dit, eventueel gecombineerd met de introductie van camerabewaking, waar mogelijk kwalitatieve horecazaken aantrekken. Het Stadspark krijgt hierin prioriteit, met respect voor het karakter als monument.'

Vertaal!

'Als er maar overal genoeg licht is, ziet iedereen beter wat iedereen doet, en zijn de mensen niet zo bang. In de Antwerpse parken krijg je, als je ook camera's ophangt, er nog dure eettenten bij ook. We beginnen in het Stadspark, [onvertaalbaar].

Tja, 'het karakter als monument', ik zou het ook niet weten.