25 oktober

'En dan komen al die oude mensen...', hoor ik haar zeggen. Ze staat achter mij, een opgeschoten tiener met haar moeder, ook te wachten tot het voetgangerslicht op groen springt. 'Al die oude mensen', zegt ze. 'En wij maar stampen en zwoegen tegen de wind, en dan komen al die oude mensen op hun elektrische fiets en zoef!' 

Ze vertelt het met verve, haar toon houdt het midden tussen verbazing en ongeloof, geen ergernis valt erin te bespeuren. En ik sta samen met mijn gade mee te luisteren, ik zie in gedachten de pelotons van bedaagde burgers groepjes ontstelde scholieren voorbijsuizen, niet voor ze hun aankomst per fietsbel hebben aangekondigd, keurig zoals het hoort. 

Wat is het een prachtig verhaal, en hoe meeslepend vertelt het dit jonge meisje, terwijl ze intussen samen met ons de zebra oversteekt naar de kant waar het park is.

Wij hebben nog geen elektrische fiets, mijn gade en ik. Niet dat we nog te jong zouden zijn: we vallen helemaal in de doelgroep waar het verhaal over gaat. Geen oudere mensen, geen zestig- of andere plussers, geen senioren of gepensioneerden, daar gaat het verhaal niet over, de hemel zij dank. 

Maar al die oude mensen, oké, in dat gezelschap wil ik eerstdaags wel meefietsen, elektrisch, met veel plezier en een tienervriendelijke beltoon.

24 oktober

Dat de paus twittert, wisten we al. Met goedvinden van wijlen meneer god, zou L.P. Boon gezegd hebben. Toen ik dat voor het eerst hoorde, keek ik er niet echt van op. De kerk van Rome is tot veel in staat als het eropaan komt een schijn van moderniteit te wekken. Maar de Britse koningin?

Vandaag dus wel, om 11.35 u. plaatselijke tijd. Ze was in het Science Museum in Londen om er een tentoonstelling over de Information Age te openen. Hoe zou dat dan gaan, vraag je je af, de Britse koningin die twittert? Geheel zoals te verwachten was: The Queen removed a glove to send the tweet in front of around 600 guests, volgens The Guardian. Je kunt nu eenmaal niet tweeten met handschoenen aan. Toch geen twee handschoenen.

En wat zou de koningin in haar tweet gezegd hebben? Veel kan dat niet geweest zijn, gezien de aard van het medium. Anderzijds, een beetje communicator moet toch iets zinnigs kwijt kunnen in 140 karakters. It is a pleasure to open the Information Age exhibition today at the @ScienceMuseum, is wat de vorstin te zeggen had, and I hope people will enjoy visiting. Getekend: Elizabeth R. Nou!

Ik kijk er alweer niet van op. Twitter is bij uitstek het medium dat toelaat niets te zeggen aan mensen die niets te zeggen hebben. Daardoor, ongetwijfeld, is het zo populair, en is het eerder ook door wijlen meneer god gezien en goed bevonden.

Voor wie de Britse monarchie toch nog van oubolligheid zou verdenken, bracht de directeur van het museum, Ian Blatchford, in herinnering dat koningin Victoria al belangstelling toonde voor de telefoon. Ook haalde hij een 'door historici gesmaakte' gebeurtenis op van 26 maart 1976, toen deze zelfde Elisbeth II van vandaag de eerste monarch ter wereld werd die een e-mail stuurde. Dat was tijdens een bezoek aan het Royal Signals and Radar Establishment, een onderzoeksinstelling bij Defensie. De directeur vertelde niet wat er dan in die e-mail stond, maar ik denk: It is a pleasure to be at the Royal Signals and Radar Establishment today and I hope people will enjoy visiting.

17 oktober

Er moet een tijd geweest zijn, dat mensen voor enige duur weggingen van huis, en toen ze daarna terugkeerden, zetten ze de deuren en ramen wat open om te verluchten, en gingen gewoon verder waar ze gestopt waren.

Er kunnen in die tijd nog wel een paar dingen geweest zijn, nieuwe kippen die weer geleerd moest worden hoe ze het trapje op moesten om op stok te gaan, en hoe de graanbak met opstapklep werkte, en waar de eitjes moesten liggen, en waar de excrementen - vooral niet samen.

Ook moest de thuiskomende reiziger, die mogelijk al die tijd geen piano gespeeld had omdat het een onpraktisch instrument is om mee te nemen, weer al zijn oude stukjes gaan instuderen, en het zal eveneens zijn voorgekomen dat hij niet meer wist waar hij de reservehuissleutels verborgen had, een al te ingenieuze plek, helaas.

Ik bedoel maar, het was in die tijd vast niet zo dat de belgacombakjes gereset moesten worden, en de modem geherconfigureerd, met de hulp van een helpdesksupporter aan de mobiele telefoon, omdat de vaste telefoon het niet meer deed, en de preselecties op de huisradio opnieuw ingesteld, en de waterontkalker weer geprogrammeerd, alsmede de digitale thermostaat en de klok van het keukenfornuis.

We reizen om te leren, en weggaan is altijd een beetje thuiskomen, ik bedoel elders, maar thuis thuiskomen - wie weg is moet daar eens goed over nadenken, of dat wel zo'n slim idee is.

10 oktober

Ik lees voor uit Pietje Puk wordt parachutist, de kleintjes liggen naast me op het bed te luisteren.

Binnen is maar één loket, lees ik.

'Wat is een loket?'

'Zo'n ruitje waar iemand achter zit, zoals in het station als je een kaartje koopt.'

En hij knapt voor anderen dikwijls een karweitje op.

'Wat is een karweitje?'

'Een werkje.'

Je spreekt met de burgemeester, Pietje. Kun je dadelijk vijftig postzegels van een gulden brengen?

'Wat is een gulden?'

'Zo heette de euro vroeger in Nederland. Bij ons heette hij frank.'

Dan brengt hij het pakje naar de notaris.

'Wat is een notaris?'

'Iemand waar je naar toe moet als je een huis koopt, voor de papieren.'

'Of als je een huis erft,' zegt ze.

'Ja, dan ook, als je een huis erft.'

Het zàl een knalfeest worden, zegt Pietje, nu geestdriftig.

'Wat is geestdriftig?'

'Tja. Zo, ja, als je iets zegt of doet met veel plezier, zo van yes!, niet van, nou, goed, vooruit dan maar. Zo met veel vuur, niet half tegen je zin.'

'Enthousiast?', zegt ze.

'Ja. Precies. Enthousiast, natuurlijk. Ken jij enthousiast?'

Ze kent het. En haar broertje, weet die ook wat enthousiast is?

Ja, haar broertje weet het ook. Gewoon, enthousiast.

2 oktober

'Et dire que la mer est si grande', zei de man tegen mij die ik tegenkwam een goed eind in zee. We raakten in gesprek nadat ik, achteruit zwemmend, plompverloren tegen hem aan was gebotst. Op een paar pootjebaders bij het strand na waren wij de enige zwemmers binnen gezichtsafstand.

'Excusez-moi', zei ik. 'Ik had u niet gezien. Ik zwom op mijn rug.'

'Ik u ook niet,' zei de man, 'en ik heb nochtans een zwembril op.'

Hij had een zwembril op. Het incident dusdoende met gepaste excuses gesloten hebbend, zwommen wij beiden verder. Het gebeurde in de Middellandse Zee ter hoogte van de stad Sète. Een non-event, zo kan men zeggen, al blijkt er toch maar uit dat aanvaringen met onbekenden niet per se onprettig hoeven te zijn.

29 september

'Nog altijd 1500 straatlampen kapot in S na hagelstorm', lees ik op deredactie.be. Dan hoop ik echt dat mijn straatlamp daar niet een van is, ik bedoel de lamp die net voor mijn huis staat en zo'n vredig oranjegeel licht in mijn woonkamer laat schijnen, zodat ik 's nachts als ik de slaap niet kan vatten, wat gelukkig zelden gebeurt, zonder het licht aan te maken de trap af kan lopen naar beneden, voor een glas water, en weer op naar boven. Het kan 'nog enkele maanden' duren, zegt de website, voor alle lampen weer zijn hersteld. Zolang wil ik nu ook niet wachten om weer naar huis te gaan. Of toch? 'Michel Wuyts analyseert WK wielrennen'. O nee, o nee. Ik blijf in elk geval hier tot ik mij het lezen van zo'n kop niet meer kan herinneren. Tant pis als dat ook nog enkele maanden duurt.