Yves Leterme leeft nog. Ik heb hem
laatst gezien op de televisie, en jongens wat zag die man er goed
uit. Hij leek twintig jaar jonger dan in de nadagen van zijn
premierschap, toen hij grauw en gram en grimmig door de Wetstraat
liep. Baas zijn van Belgiƫ, dat was echt geen job voor Yves.
Ik had het niet zo voor Leterme. Ik
neem het hem nog altijd kwalijk dat hij - een Standardsupporter! -
zijn ziel verkocht aan de flaminganten. Zij mochten de staart worden
van zijn hond, als paars maar gebroken werd. Voor Yves
het wist, was hij zelf staart geworden. Niemand kreeg de hond weer in
zijn hok.
Nu is Leterme dus teruggekeerd,
verjongd en verlicht en vervrolijkt, en hij vertelt honderduit over
zijn nieuwe werk in Zweden, waar hij nu baas is van de Internationale
Intergouvernementele organisatie voor Democratische en Electorale
Assistentie. Een beetje moeilijk, maar daar is Yves nooit bang voor.
Ik denk dat hij dat goed doet, dat nieuwe werk. Dat hij beter op zijn
plaats zit daar in Stockholm dan in Brussel. Hoewel, Brussel. Er zijn
er die zeggen dat de baas van Belgiƫ nu kantoor houdt in
Antwerpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten