Als
de versleten krakkemikkige rode plastic stoeltjes en tafeltjes nog altijd niet vervangen zijn, dan weet je dat het weer
een goed jaar wordt. Het is een bang moment, als we de hoek om komen
gelopen, mijn gade en ik, en na weer een lange winter ons oog laten
vallen op het terras met zicht op de bassin.
Nee dus. Bij Sun Beach hebben ze wel geïnvesteerd in potig
terrasmeubilair, in tinten van zwart en grijs zoals dat tegenwoordig
mooi heet te zijn. Laat ze maar. Wij strijken neer au Tambourin, voor
een glas roséwijn en een sirop
de citron.
Vele kindjes stoeien aan de waterkant, het is zondag. A
demain,
zeggen we later tegen de patronne, maar dat was fout. Ah
non,
zegt ze. Demain,
c'est le repos du guerrier.
Rustende krijgers, men mag ze nooit verstoren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten