zaterdag 30 mei 2015

29 mei


Af en toe heb ik dat wel: ik lees een boek, en ik vind het zo goed, ik zeg: kijk, zo'n boek, dat heb ik nog nooit gelezen. Dat is het beste boek dat ik ooit gelezen heb. Vaak al de tweede keer: Het verdriet van België, De Kapellekesbaan, London Fields. Nu weer Kalme chaos. Dat is echt wel het beste boek. Sandro Veronesi is een magiër.

'Begrijpt u?', schrijft hij op pagina 203, en ik ben in de war. Wie is hier aan het woord? Pietro Paladini, de verteller, voert een monologue intérieur, terwijl hij een grote portie overheerlijke spaghetti verorbert. Maar tegen wie heeft hij het dan ?

'Begrijpt u? Ik at die berg spaghetti en dacht aan niets anders meer. Ik dacht alleen hoe lekker het was en wat ik moest doen om hetzelfde gerecht nog eens te kunnen eten, en nog eens en nog eens.' 

Tegen niemand, zo blijkt. Of toch: hij heeft het tegen mij. Foert, perspectief, denkt Veronesi. Hij is zo in de ban van zijn eigen verhaal, hij vergeet even wie hij is. Hij kijkt van zijn laptop op, richt zijn blik op mij. 

'Begrijpt u?', zegt hij, en dan, zich weer herinnerend dat hij de schrijver is, schrijft hij het op. 'Begrijpt u?', schrijft hij. Ja ik heb het begrepen. Sandro Veronesi is een magiër.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten