Nigra
sum sed formosa. Het
is dat de spreuk door een engel wordt vastgehouden, ergens hoog in de
hemelen, omringd door vroom biddende heiligen, of je zou zeggen: wat
een racistische praat toch weer. Alsof zwart en mooi zijn een
contradictie inhoudt. Je laat het passeren, je zegt: kijk, het is dat
donkere beeldje van Maria achter glas, hoe schattig. En zo lang
geleden al. Hemelen, engelen, heiligen – je moet dat in
de tijd situeren.
Toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten