29 augustus

Zittend in het gras op het Rhône-eiland Barthelasse kijk ik naar de Pont d'Avignon, en ik bedenk dat reclame en commercie zo werken. Pak een onaf bouwwerk dat midden de rivier ophoudt, en beweer dat het een brug is. Schrijf er een deuntje bij dat goed in het oor ligt. Als er genoeg mensen zot genoeg gemaakt zijn dat ze per se op die brug willen, zet dan een hek neer en verkoop tickets. Beloof een unieke ervaring, goed wetend dat de enigen die de brug niet zien, de arme drommels zijn die erop lopen. Saint Bénézet zelve had het niet beter kunnen verzinnen.

22 augustus

Sommige dingen zullen nooit veranderen. De hekel van boeren aan wandelaars, bijvoorbeeld. Die op hun land lopen, en zo ze al wat eetbaar of plukbaar is al niet meenemen of vertrappelen of op een andere manier naar de duivels helpen, daar toch ten minste niets te zoeken hebben.

Zo'n wandelaar per tweeloopsgeweer de daver op 't lijf jagen, de honden achteloos zogezegd per ongeluk loslaten – misschien wat drastisch in deze ook voor boeren inmiddels verlichte tijden, maar je kunt nog altijd de bordjes met bewegwijzering wegpakken, of gewoon een draad over de weg spannen waarop staat: Gevaar! Schrikdraad! Weg afgesloten!, of woorden van die strekking.

De bleke stoelzitters van de Office du Tourisme, die de wandeling aanprijzen en van begeleidende, fraai verzorgde brochures voorzien met wegbeschrijving, trajectplan, duur, moeilijkheidsgraad, hoogteverschil, kleur van de balisage, te bekijken kapelletjes en tables d'orientation, weten zij veel wat er op het terrein gebeurt, en zo ze het weten, wat zullen ze maken?

Ik zal eraan denken als ik weer eens voor de zoveelste keer aangemaand word om mijn eitjes en varkenskoteletjes en vijgen en olijven en saucissons pur porc toch maar vooral bij de sympathieke producteur local aan te schaffen. Terwijl ze bij Lidl ook te koop zijn, en goedkoper. 

 

20 augustus

Drie maanden loop ik onder de sterren en de ruisende boomblaadjes. Ik ben zo gekalmeerd dat ik er bloednerveus van word. Maar zie, vandaag rommelend in het handschoenkastje bots ik op de iPod shuffle. Ik doe de oortjes in, zet het volume hoog, laat mij wegdrijven op de belegen songteksten. I got no time for the corner boys. Alleen voor jou, Helena. Alleen, Helena, voor jou.

17 augustus

Ik kwam iemand tegen die ook een blog had. Weet je wat, zei hij, die blog is een blog aan mijn been. Je begint daaraan vol goede moed en barstensvol ideeën, maar zeg mij eens, na een jaar of tien, wat moet je daar in godsnaam nog in schrijven?

Ik vond de woordspeling nogal flauw, maar voor de rest kon ik die mens geen ongelijk geven.

Tja, zei ik, je hebt daar een punt, enerzijds. Maar anderzijds, wie zegt dat je überhaupt iets moet schrijven? Heb je al eens geprobeerd om gewoon niets te schrijven?

Dat had hij niet.

Doe dat maar eens, zei ik. Ik doe dat zelf ook nu en dan, en weet je wat? Ik heb nog geen klachten gekregen.

We zwegen daarna terwijl we samen nadachten over hoe dat kon komen.

Het zou moeten zijn, zei mijn gesprekspartner behoedzaam, dat er ook niet zoveel lezers zijn, misschien.

Ja, zei ik. Dat zou kunnen zijn.

9 augustus

Vous avez des lectrices?, vraag ik aan de jonge man van de Espace Culturel.

Des liseuses? Bien sûr, monsieur, is het antwoord.

Anders dan de gemiddelde meerwaardezoeker zou vermoeden, is de Espace Culturel gewoon een winkel. Hij hoort bij een hypermarkt, zoals Hyper U of Leclerc, maar is er toch geen gewone afdeling van. De Espace Culturel doet zich voor als, nu ja, iets hogers dan de rayons voeding of cosmetica. Je kunt er bijvoorbeeld een boek kopen, toch bij uitstek een cultureel object, maar verder vooral elektronisch tuig: televisies, tablets, smartphones. En dus ook: liseuses.

De Franse taal is vol verrassingen. Een lezer, in het Engels reader, is een lecteur, een vrouwelijke lezer een lectrice. Maar dat zijn mensen die lezen. Een reader die zelf niet leest, maar waarvan gelezen kan worden, is een liseuse.

Vrouwelijk, zoals tondeuse, perceuse, trancheuse, en nog een hoop elektrische toestellen. Niet de stofzuiger: l'aspirateur is mannelijk. Zoals ook de compresseur en de mélangeur, maar niet de cloueuse en de visseuse. En natuurlijk: de friteuse.

Inmiddels heb ik mijn nieuwe liseuse gekocht, omdat de oude alleen nog op het stroomnet werkt, wat erg onhandig is als je buiten wilt lezen, bijvoorbeeld onder een boom, bijvoorbeeld: Een delicaat moment, een verhalenbundel van Niccolo Ammaniti.