Als
ze je niet bedrogen hebben,
zei mijn vader, dan
zijn ze het vergeten.
Het was een meer dan onvriendelijke uitspraak, zo onvriendelijk, dat
ik liever in het midden laat over wie hij het had. Ik sta
nu eenmaal de ever
closer union van
Europa voor, dan moet je je buren niet al te zeer schofferen.
Ik
moest aan zijn uitspraak denken op het terrasje van Riva Bella, waar
ik met mijn gade na het strand graag een aperitief gebruik. La
stessa cosa
heet die ondertussen, dat bestelt makkelijk. Die keer was de jonge
baas buiten met zijn ombrellini
in de weer, zijn moeder of zijn schoonmoeder sprong in aan de bar,
waar ze een Britse toerist te woord stond.
Het
was 2 juni, de nationale feestdag, op de televisie was iemand
belangrijks te zien, misschien wel de president van de republiek. Het
woord politica
viel, en ook problemi.
Dat verstond de Brit wel. Wij hebben ook onze problems,
zei hij in het Engels. Brexit, in
or out.
En over the
EU,
dat het daar allemaal bandits
zijn.
De
vrouw knikte en lachte maar wat, de toerist ging aan zijn tafeltje
zitten. En dan moest ik denken aan een Portugees grapje dat ik laatst
las in The Guardian:
'Uit een recente enquête blijkt, dat elf van de tien Spanjaarden
zich superieur voelen.'
Een
beetje schofferen kan wel, in onze ever
closer union of bandits.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten