Gisteren
gezien: de documentaire Fou de vivre over Jacques Brel.
Jacques bleef niet graag lang ergens hangen. Niet in de fabriek van
zijn vader, niet thuis bij zijn vrouw. Ook niet in zijn carrière.
Als je niets meer te zeggen hebt, zwijg dan, zei Brel, en hij liet de
Olympia verweesd achter voor zijn zeilboot. Nooit een bisnummer. Brel
was een expert in het weggaan. Stel, zegt hij, dat iemand van pakweg
Vilvoorde weg wil naar Hongkong. C'est pas d'aller à Hong Kong,
c'est de quitter Vilvorde. Hongkong is het probleem niet: Après
Hong Kong, tout s'arrange. Il suffit d'avoir une santé - une
folie. Maar weggaan uit Vilvoorde - C'est ça qui est
difficile. C'est que ça qui est difficile. Zo is het ook.
Op zijn negenenveertigste was Jacques voor goed weg. Zijn chansons liet hij gelukkig achter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten