De
economiebijlage valt al eens tussen de plooien. Dat krijg je als je
als ontluikende puber Latijn en Grieks geleerd hebt: de
economie is ver van je bed, financiële geletterdheid was in
die tijd nog geen eindterm. Ik geloof dat er nog geen eindtermen
waren. Dat valt wel eens te voelen, als ik iets moet doen en het
gaat niet en ik vraag me af: waarom hebben ze me dat op school niet
geleerd?
Wat
ik vertellen wou: vandaag bij mijn koffie in het station van S las ik
toch eens een artikel over webwinkels, en hoe Colruyt te laat op de
thuisbezorging had ingezet. Het ging over onlinewinkels en gewone
winkels. Alleen noemden ze die laatste niet gewone winkels,
maar baksteenwinkels. Het duurde even voor ik het doorhad.
Toen
moest ik denken aan een ander krantenatikel van al een hele tijd
geleden, over jongeren, relaties en het internet. Daar heette het dat
de jongelui geen problemen hebben om avances te maken op het
internet, maar offline een lief vinden lukt niet zo goed. Ook
toen begreep ik pas na enig gefrons dat het ging over het zoeken naar
een lief in 't echt. Zoals je 's ochtends offline je tanden
poetst. En een kilo appelsienen haalt bij de baksteenkruidenier.
Waarbij het ook de vraag is of er tegenwoordig nog veel winkels in
baksteen worden gebouwd.
If
at all, want volgens weer een ander artikel in de cultuur &
mediabijlage zijn er binnenkort alleen nog Amazon Prime winkels,
en worden de appelsienen dezelfde dag nog gratis thuis bezorgd. Per
drone, heb ik me laten vertellen.
En
vooruit: nog in de zaterdagkrant stond een artikel met de kop Mag
ik nog naar Kevin Spacey kijken? op pagina 38, en op pagina 10:
Mag ik nog plastic waterflessen kopen? Zulke diep gravende
zwartepietartikels dragen natuurlijk niet bij aan een lekker
ontspannend weekeinde. Toch hield de tweede vraag me wel bezig (de
eerste niet). Het antwoord was, na een lang betoog: ja, zolang er
maar kraantjeswater in zit.
Alles
is nog niet verloren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten