Gezien,
nabij Chambéry, de wereldbekerwedstrijd van België tegen Brazilië,
aan de table belge, waaraan een mij verder onbekende Waal me
had uitgenodigd. Hij trakteerde me prompt op een koffie. Eerder was
een andere jonge Waal op zijn fiets mijn woonwagen voorbijgereden en,
de nummerplaat ziende, had hij geroepen: Les Belges mènent un à
zéro! Toen wist ik dat ik mijn voetbalaversie opzij moest
zetten. De Waals-Vlaamse vriendschap is me dat waard. Toen laat in de
wedstrijd Meunier een gele kaart kreeg, mengde de Franse cafébaas
zich in het gesprek. C'était Debrune?, wou hij weten. Non,
zei de Waal, c'était Meunier. Et puis, ce n'est pas De Brune,
c'est De Bruyne. C'est un Wallon qui le dit, voegde hij er
ten overvloede aan toe. Ik zal het maar toegeven: ik heb me wreed
geamuseerd. Dat de Belgen wonnen was meegenomen, maar anders was ook
oké. Het is maar een spelletje, en al die vlaggen blijven
belachelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten