Er
zijn mensen die vogels spotten of treinen of vliegtuigen. Zelf doe ik
dat niet, of het zouden de meesjes en de eksters en kauwen in mijn
tuin moeten zijn, en de bosduiven. Ook dan doe ik niet de moeite om
ze te tellen. Er zijn er veel, zoveel is zeker.
Op
dezelfde manier spot ik wel eens ergerlijke woorden. Dat wil zeggen,
ik ga er niet expres naar op zoek, ik vlooi ze niet uit in mijn krant
of elders, ik kom er niet voor uit mijn luie stoel. Dat hoeft ook
niet. Er zijn er zo veel, ze komen vanzelf op me af. Dan bedoel ik
niet eens, dat er zoveel verschillende ergerlijke woorden zijn. Een
woord wordt pas ergerlijk, als je het op elk uur van de dag of nacht
talloze keren tegenkomt.
Misschien
wordt nu van mij verwacht, dat ik een voorbeeld geef, maar ik aarzel
om dat te doen. Want het werkt als een oorwurm. Zit het een keer in
je kop, het gaat er niet meer uit. Mag ik dat de argeloze lezer
aandoen? Anderzijds, is die vraag niet neerbuigend en
paternalistisch? De argeloze lezer kan best wel wat hebben, toch?
Zo'n
toch?
met vraagteken is zelf ook een bijzonder ergerlijk woord, maar ik heb
het hier over icoon
en iconisch.
Vraag mij niet wat het betekent, ik wil het zelfs niet weten. Ook heb
ik al lang opgegeven erop te letten, maar het is te laat. De
iconische iconen bespringen mij in elke ooghoek zo gauw ik ontwaak
tot ik weer inslaap. En dan droom ik er nog van in mijn nachtmerries.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten