Mijn
tuin betreed ik tegenwoordig met tastende tred. Dat komt niet alleen
omdat het gras veel langer is dan anders rond deze tijd. Ik hang nu
de nieuwe leer aan ter zake, die wil dat gazons niet kort meer worden
gemaaid, in het belang van de bloemetjes en de beestjes - de
biodiversiteit
voor wie het graag mooi ziet.
Het komt ook omdat het bezaaid is met
honderden kastanjes, eerder en nog recentelijk uit de boom gevallen,
alsmede met vele tientallen appels, ook eerder en nog etc. Mij dus
behoedzaam over het smakelijk tapijt bewegend, raap ik de kastanjes
op, en de appels die nog niet rot zijn, hooguit wormstekig, dat wil
zeggen, met een jantje nul
erin, ook al is dat aan de buitenkant niet altijd goed te zien.
Verder pluk ik het laag hangend fruit, omdat ik niet bij het hoog
hangend kan komen zonder gevaarlijke dingen met ladders te doen, ik
ben niet gek. In de komende dagen ben ik van plan de mensen in mijn
omgeving met de vruchten van mijn tuin te verblijden. Ik bied ze
appels en kastanjes aan per stuk, per half of heel dozijn, per kilo
of veelvouden daarvan, voor niets, zolang de voorraad strekt. In de
hoop dat verblijden
het juiste woord is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten