Het
leven is als een trechter, zei Vladimir. Hij was waarschijnlijk in de
veertig, ik amper goed twintig. Maar ik begreep perfect wat hij
bedoelde, toen nog aan de wijde bovenkant. Vandaag zit ik een flink
eind dieper, waar de trechter stilaan op zijn smalst wordt. Het ging
over kansen en keuzes, tegenwoordig graag opties
genoemd. Van haast onbeperkt naar vrijwel nihil, onderaan waar de
tuit begint. Hoe lang die nog is, maakt niet zoveel meer uit. Maar Vladimir was een goedgeluimde man, zachtaardig, minzaam, innemend,
wijs. Een goede leermeester, aan wie ik gaarne terugdenk. Hij is
waarschijnlijk in de negentig, ik hoop dat hij het goed maakt. До
свида́ния, Владимир.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten