Je suis prête. Je t'attends! Een uitspraak die met weinig verbeelding voor meer dan een uitleg vatbaar is. Ik lees ze in het gastenboek voorin de kerk van Nasbinals, een populaire etappe op de lange weg naar Compostella. De datum staat eronder, vandaag 7 september. Vorige aantekeningen bevestigen wat ik vermoed: de kreet is mogelijk gericht tot de Goddelijke Bruidegom. Van dit soort discours word ik altijd balorig. Een sterke drang bevliegt me om de pen op te nemen die bij het boek ligt, en er in grote letters Dio non c'è in te schrijven. Ik laat het toch maar, terwijl ik plots moet denken aan een sterk gelijkaardige boodschap. Ne te lave pas, j'arrive! Napoleon laat zijn echtgenote Joséphine weten dat hij na de veldslag naar huis komt. Eigenlijk schreef hij Ne te lave pas, j'accours et dans huit jours je suis là. Ik stel met plezier vast dat de aantekening in Nasbinals net zo goed Joséphines antwoord zou kunnen zijn.
Het doet me denken aan de tekst uit een lied van Jacques Brel :
BeantwoordenVerwijderenJ'arrive, bien sûr j'arrive
N'ai-je jamais rien fait d'autre qu'arriver
Dat zou je ook in het gastenboek op weg naar Compostella kunnen achter laten. Maar dat zou Josephine misschien beter niet als antwoord kunnen gegeven hebben.
Brel en Napoleon: mooi!
BeantwoordenVerwijderen