Nog even over mijn ophoknet. Het is bedoeld om vogels buiten te houden, maar wat blijkt? Na één dag zit er al een vogel binnen, en hij raakt er niet meer uit. Een roodborstje (erithacus rubecula) om precies te zijn .
Klein als hij is, heeft hij hier of daar toch een gaatje gevonden, en is naar binnen geglipt. Slim! Alleen, toen hij weer naar buiten wou, kon hij het gaatje niet meer vinden. Dom! Hij fladderde angstig alle kanten uit, tegen het net aan. Ik had met hem te doen, maar ik kon hem niet pakken.
Dat was gisteren. Vandaag was het vogeltje weer weg. Goed zo! Maar toen zag ik uit mijn woonkamer een ander diertje in het ophok in de weer. Het betrof de hier al eerder besproken rattus norvegicus. Niets houdt een rat tegen, dat weten we. Al zeker geen net. Hij knaagt er met gemak een gat in, maar dat is niet nodig. De rat graaft een gangetje, en kruipt ondergronds naar binnen, op de wijze van bankrovers of gevangenen of eertijds naar het Westen vluchtende Oostbertlijners. Naar buiten dan, in die laatste gevallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten