Gelezen, van Dimitri Verhulst: Godverdomse dagen op een godverdomse bol .
Het boek is zoals de titel en de foto van Dimitri op de achterflap: grimmig, maar dan veel grimmiger. Het is ook redelijk gedurfd, met een hoofdfiguur die “'t” heet (er is maar één figuur). Een beetje moeilijk in de leestekens (en in het lezen), maar dat is het, of dat is 't.
't Is de mens, en we volgen zijn lotgevallen van de dag dat 't uit het water kruipt ('t schijt nog een laatste keer hevig in zee'), zich na enige tijd verdeelt in 'houders van kloten en dragers van spleten', en vervolgens zijn weg door de tijd en de evolutie baant, dat wil zeggen vecht, moordt, hoereert, vilt, vierendeelt, schijt en poept (op z'n Vlaams, met tweeën), wroet en verhongert.
Een bloedrode en met nog tal van andere lichaamssappen doordrenkte kroniek van de vooruitgang, in sneltreinvaart, waarin almaar meer mensen elkaar naar het leven staan, volgens het bekende stramien: de happy few van boven, al de rest van onder. Bij uitstek van boven zit het 'grondpersoneel van god', dat de bijzondere aandacht, en gram, van deze grimmige Dimitri wegdraagt.
Een boek vol oneliners, met heel veel woorden van een handvol letters zoals pest, lijk, rat, dood, drek, slijm. 't Bereikt zijn hoogtepunt met een bom 'met een kracht van 15 kiloton trinitrotoluol, hetgeen weinig zegt' (Dimitri heeft wel zijn huiswerk gemaakt), nadat 't de hele wereld verziekt heeft met zijn onbenodigdheden en zijn overbodigheden.
Zeer aanbevolen. Niet lezen bij het eten .
Dimitri Verhulst, Godverdomse dagen op een godverdomse bol
Geen opmerkingen:
Een reactie posten