15 september

In Aix-de-Provence, op de Place Richelme, spreekt een onbekende heer mij aan. Wij staan te kijken naar een winkeltje, waar je allemaal metalen plaatjes kunt kopen met grappige dingen erop over katten. ‘In weerwil van wat lijkt’, staat er op eentje, ‘is deze kat wel degelijk wakker’. ‘Chat féroce’, zegt een ander, of was het ‘farouche’. Ik zou er wel eentje kopen, maar ze kosten 17 euro, en dat vind ik te veel. Horend dat ik uit België kom, vertelt de man dat hijzelf van Duinkerke is. Voor zijn werk is hij vele jaren geleden al hier komen wonen. Dan boft hij wel, vind ik, maar dat wil hij niet gehoord hebben. ‘Au nord’, zegt hij, ‘les gens ont mauvaise caractère, mais le coeur bon’. In het zuiden is dat anders. ‘Ils vous ouvrent leurs bras, mais ne les ferment jamais’. Het wordt nooit wat tussen zuid en noord, maar dat wisten we al.
Een alleraardigste Limburgse dame is inmiddels Marseille gaan bekijken. ‘Ik zal maar zeggen wat ik ervan denk’, zegt ze na afloop. ‘Het is een vuile stad’. Dat heb ik nog al gehoord. Toen ging het over Luik. Tja, dan moet je naar Aix gaan. Daar hebben ze de hele stad onder de eet- en drinktafeltjes bedekt, en die worden na elke klant weer keurig schoongeveegd.