maandag 21 september 2009
19 september
Vandaag met mijn gade door Sète gelopen. Dat was eerder al een keer gebeurd, 37 jaar geleden. Toen waren onze twee kinderen erbij. De oudste had net zijn eerste verjaardag gevierd, in een tent in het nabije Agde. Hij reed nu voor ons uit in zijn poussette. De tweede verplaatste zich nog per baarmoeder, en zou pas zeven maanden later onthullen dat hij ook een zoon was.
Mijn zwangere gade voedde zich in die dagen grotendeels met oesters en petit beurres, omdat zij, geplaagd door abcessen op haar tandvlees, niets harders kon verbijten, en bovendien, zwanger zijnde, de abcessen niet met antibioticum mocht bestrijden.
Al het voorgaande en nog veel meer kwam ons vandaag weer voor de geest, terwijl we nog eens door Sète liepen, mijn gade en ik.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Wat een verrassing. Tijdens een late internetspeurtocht, op zoek naar een referentie over maatpakken, ontdek ik met een omwegje ineens de blog van een vroegere docent. De nostalgie bekruipt me nu toch wel even. Jij was een immense bron van inspiratie en motivatie voor mij, al die jaren geleden. Ik woon met mijn kinderen nu al vijf jaar in Polen. Fascinerend. Ik kom zeker nog terug om alles te lezen - al ben ik niet zo een lezer. Het zal je maar overkomen, met een diploma van bedrijfsvertaler op zak. Groetjes uit Warschau, Christine De Galan
BeantwoordenVerwijderen