Sinds vanochtend weet ik wat flarfen is. Ik kwam het woord tegen op de webstek van het literaire tijdschrift De Brakke Hond. Het fenomeen en de term zijn overgewaaid uit de Verenigde Staten. ‘Flarfdichters’, lees ik op de website, ‘verwerken internet zoekresultaten in hun gedichten’. Het is een collagetechniek: knippen en plakken met onzin van het internet. Flarfen zal best wel leuk zijn, al vind ik de voorbeelden in DBH niet overtuigend.
Is flarfen dan een nieuwigheid? Vergeet het. Lennon / McCartney deden het in hun liedjesteksten. De wonderlijke song Being for the Benefit of Mr Kite! is helemaal in elkaar geknutseld met flarden tekst uit een circusposter.
Hugo Claus deed h
et. Hij sluit Het verdriet van België af met een gedicht dat begint met deze onsterfelijke verzen:
‘Geprezen zij de wurger van de nachtegaal, geprezen zijn alle vrouwelijke zoogdieren, de holtedieren en de zijrivieren,
de neten en Zwevegem.’
Louis Seynaeve is onder de indruk.
“‘Het was een schoon gedicht. Bravo.’
‘Ik maak er zo drie per dag,’ zei hij.
‘Dat is rap!’
‘Het is mijn techniek. Ik zet alle omschrijvingen van een kruiswoordraadsel een beetje achter elkaar, schots en scheef’.
‘Van De Standaard!’
‘Ook.’”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten