30 december

Bestaat dat, gelukkig zijn? Jawel, al is het een af en toe voorbijfietsend besef, eerder dan een blijvende toestand. Men zal mij deze opstoot van amateurfilosofie vergeven, het is tenslotte nog kersttijd. Ik kreeg hem, de opstoot, toen ik laat in de avond nog wat voor mij uit zat te staren, en mij afvroeg: wat is er nu vandaag gebeurd dat voor het slapen gaan nog het herinneren waard is? Toen wist ik het. De groene specht, picus viridis, in geen tijden meer gezien, daalde voor de middag plots in mijn tuin neer en begon er rustig in het gazon te pikken, als was hij nooit weggeweest. Ik bleef hem maar door het raam van de woonkamer nakijken, ook toen hij opvloog en tegen de stam van de grote berk aan ging zitten, met zijn rode nek naar mij toe, en daar verder niets meer uitvoerde. Ik prees me gelukkig dat ik vanmorgen laat was opgestaan, laat aan het ontbijt begonnen, waardoor ik de groene specht te zien kreeg. Dan vloog hij weg, dat is nu precies wat ik bedoel.

24 december

Winkeliers omzeilen sperperiode 

Nog een prijs: saaiste krantenkop van het jaar, vandaag in De Morgen. Op de één, jawel.

Als er dan toch niets te melden valt, kun je wel wat beters verzinnen:

Zon onder om 16.40 u. 

Om maar iets te noemen. Ook niet echt voorpaginanieuws, maar het klinkt tenminste bemoedigend. Eergisteren was het nog 16.39, morgen is het al 16.41 u. Ik bedoel maar, het is in deze kerstdagen al genoeg van winkeliers. Wie wil daar nog over lezen ook nog? 

Dat de dagen weer langer worden, dàt is pas een feest waard. Geen sterren en herdertjes van doen. Waar het echt over gaat, dat zijn we intussen vergeten, met ons kindeke en zijn kribbeke. Dus toch maar eens in de krant zetten, denk ik. 

21 december

Hugo Camps is de laatste tijd in goede doen. Ik mag hem weer graag horen kankeren. Niet per se over zijn medemensen, des te meer over kerstlawaai en bij uitbreiding het hele os-en-ezelsgebeuren tegen het jaareinde. De publieke ruimte hoort neutraal te zijn, zegt Camps. Geen straten afgezoomd met flikkerend kreupelhout. 

Of vandaag over het elitaire populisme van Van Dale en de keuze van het Woord van het Jaar 2011: stoeproken, of het even klef-correcte heen-en-weerkind. Hij heeft gelijk. Kinderen zwaaien uit en zwaaien in, soms met tranen, soms met snoepgoed. Stigmatiseren doen ze zelf wel. Net zo.

Ambtenarenpraat steek je niet weg met een likje fluoverf (genre hangjongeren, dwaalouderen). Hoe ongelooflijk duf van de 16 procent stemmers om op een woord als stoeproken te vallen, als ze ook belspeldel in het lijstje hadden.

Volgend jaar beter: voor 2012 stel ik nu al pedaalkloot voor. Wat het precies wil zeggen zien we nog wel, we hebben daar een heel jaar de tijd voor. 

20 december

De prijs voor de domste stunt van het jaar is altijd een moeilijke zaak. De concurrentie is hard. Dit jaar viel pas op 9 december alle twijfel weg. Op de laatste Europese top in Brussel zat de Britse Conservatieve premier het hele officiële diner èn de daaropvolgende onderhandelingen, die tot diep in de nacht aansleepten, zijn plas op te houden. Niet dat het plassen niet paste, of dat het niet mocht, of niet kon, of niet wou lukken. De premier wilde het zo, hij deed het expres. 

David Cameron vindt dat onderhandelen met een spannende blaas een slimme zet is. Het houdt je geconcentreerd. Je bent veel meer gefocust. Zoveel onzin kan zelfs Cameron niet zelf verzinnen: hij heeft het van wijlen Enoch Powell, ook ooit regeringslid voor de Conservatieven.

Meteen weten we hoe het komt, dat Cameron als enige van de 27 EU-leiders zijn veto uitsprak tegen de voorgestelde verdragswijzigingen. Hij moest zo hard, hij kon al lang niet meer volgen waar het over ging. 

Een volle blaas en een leeg hoofd: je zult maar zo iemand als premier hebben. Maar goed, ze hebben hem zelf gekozen natuurlijk, onze Britse vrienden.  

David Cameron

Een leuk verhaal. Is het ook waar?

Een woordvoerder voor de eerste minister gaf tegen de Londense Evening Standard toe dat Cameron de volleblaastechniek eerder bij belangrijke toespraken gebruikt heeft. Maar hier in Brussel, zei hij, was de reden meer politiek. Op zo'n topconferentie kun je moeilijk even weglopen. Je weet nooit wat ze afspreken terwijl je er niet bij bent. Je moet er op ieder moment je aandacht bij hebben. 

Zo neemt de Europese Raad dus zijn beslissingen: de grootste wint. Maar dat wisten we al.

17 december

De huismuis bewoont ons huis al lang. Op winterse avonden, als ik met gedempt licht op de sofa zit, zie ik hem meermaals opduiken, veelal uit de keuken, waar de huismuis warmte zoekt en mogelijk wat etensrestjes, hoewel mijn gade en ikzelf er ter zake strenge normen op nahouden.

Vaak verdwijnt de huismuis onder de vaatwas, die dan pas gedraaid heeft en nog lekker warm staat. 's Nachts in bed hoor ik meer dan eens krakende en knagende geluiden van beneden, bijvoorbeeld als ik pas hazelnootjes geraapt heb en die in een mandje op de keukentafel achtergelaten. Je hoort ook al eens iets hards over de zwevende houten vloer rollen. Ja, zo'n vloer is een uitstekende klankkast.

Ik zeg de huismuis, maar ben niet zo naïef te denken dat het dier alleen handelt. Muizen zijn notoire gezelschapsdieren, ze zitten graag met z'n velen bij elkaar. Verder geven ze blijk van een gezonde procreatiedrang. Meer dan eens heb ik in de bak waar ik het kippegraan bewaar een trosje wriemelende roze bolletjes aangetroffen. Pas op, het kippegraan staat in mijn garage, niet in huis. 

Dat de huismuis vandaag in mijn stukje opduikt, komt omdat hij een stap te ver gezet heeft. Hij heeft de rode lijn overschreden. Muizen mogen zich bij mij thuis laten zien, maar ze moeten zich wel gedragen. Bij de minste beweging, het geringste gerucht horen ze als de wind in hun holletje te verdwijnen. De huismuis moet schuw zijn. 

Deze regel heeft hij vandaag flagrant overtreden. Door doodbedaard, op klaarlichte dag, voor de voeten van mijn verbaasde gade op z'n dooie gemak door de keuken stappen, geenszins onder de indruk van haar vermanende uitroepen. Een straf staaltje lef dat ik eerst niet wou geloven (ik hang de sceptische levenshouding aan: wat ik zelf niet gezien heb, verdient argwaan), maar later op de ochtend was de huismuis er weer, kuierde nu van de ladekast naar de voordeur, op die sloom slenterende m'as-tu-vu manier die we kennen van de Knokse zeedijk. Ik zeg: dat kan niet. Dat kan nu eens echt niet. 

Dus ben ik bij de boerenbond een doos gif gaan kopen, ik heb de roze korreltjes in twee doosjes met twee gaten gedaan, en heb die tegen de muur achter een kast neergezet, geheel volgens de gebruiksaanwijzing op de doos: op plaatsen die regelmatig door muizen bezocht worden.

Het resterende gif (1 kilo min 50 gram) heb ik in een ijzeren koekjesdoos gedaan, nadat ik op het deksel een vervaarlijke doodskop had getekend met eronder: VERGIF!

Ik weet het, ik heb hier niet muisvriendelijk gehandeld. Muizen zijn mooie, aaibare diertjes, die het niet verdienen dat iemand ze met anticoagulerende korrels te lijf gaat. Maar muggen zijn ook mooi, kakkerlakken ook. Kijk, dat ze in mijn huis rondlopen, maar als ik eraan kom, kunnen ze ten minste doen alsof ze geschrokken zijn. 

9 december

We hope you enjoy your flight. Het is our captain speaking. Niet alleen chirurgen zijn sterk in zwarte humor, zo blijkt. Enjoy your flight! Dertien uur lang op een belachelijk nauw stoeltje met harde smalle armsteunen, eten uit frullige teiltjes en bakjes en kommetjes met plastic speelgoedbestek, weggooifilms uit Amerika op grote schermen alom.

Valt er buiten wat moois door het raampje te zien, dan moeten de luikjes neer, we gaan spelen dat het nacht is. Om zeven uur 's ochtends! Ach, die zonsopgang boven de Afghaanse bergen bekijkt u thuis maar eens op National Geographic.

Thank you for choosing Such and Such Airways. We hope you have enjoyed your flight, klinkt het nog eens ten overvloede als het marteltuig eindelijk tot stilstand komt. Wie dat nog kan, mag opstaan en naar buiten strompelen.

Het zou goed zijn, in het kader van de transparantie die we toch allemaal willen, de passagier met wat meer parler vrais tegemoet te treden.

We hope you will not unduly suffer during this flight, zoiets, en na de landing: We wish you a speedy recovery from this flight. Thank you for not storming the cockpit.

Ach ik wil niet klagen: blij dat vliegen kan. Een slechte kies laten trekken ook, een appendix weghalen: We hope you have enjoyed the surgery. 

 

6 december

Vandaag gezwommen in een openlucht olympisch zwembad, met aan weerskanten hoge tribunes waarop mijn gade mij zat aan te moedigen, en ook wel een sudoku in te vullen. De zon scheen, en we waren allebei alleen: ik in het water, zij op haar stoeltje. In het 700 Years Sports Complex van Chiang Mai, gebouwd ter gelegenheid van de Zuidoost-Aziatische Spelen en de 700ste verjaardag van de stad. Het was de zee niet, of zelfs l'Etang de Thau niet, maar o, o, wat zwom dat lekker!

5 december

Die Leute, die so reden, sind meistens in der Opposition, und es ist gut, dass wir an der Regierung sind und handeln können.

Ziedaar een uitspraak (van Angela Merkel) om bij de hand te hebben iedere keer als B. De Wever en de zijnen moord en brand schreeuwen omdat er een regering is waar zij niet in zitten, onder een francofone premier met wat krakkemikkig Nederlands. Men mag verwachten dat dat vaak zal zijn. Het geëmmer over Di Rupo's Nederlands is overigens al volop losgebarsten. Was dat van Dehaene dan zoveel beter? Goed Nederlands, daar moeten de Vlamingen zelf niet te hard over roepen.

3 december

Wie nog nooit van de IBMR (International Bulletin of Missionary Research) gehoord heeft, is volgens mij in uitstekend gezelschap. Missionary research, je kunt je het afvragen, wat valt zich daar bij voor te stellen? 

'Elke dag zouden er wereldwijd 83.000 christenen bijkomen. Het aantal mensen dat zich niet wil binden aan een religieuze overtuiging neemt iedere dag met duizend af'.

Ik vraag me nog meer dingen af. Waar halen de lui van De Morgen dat soort abjecte onzin? Ik versta wel dat je een krant vol moet krijgen, maar allez. Die 83.000 nieuwe christenen elke dag, zouden dat misschien pas geboren kindjes kunnen zijn die wat water over hun hoofd gegoten krijgen? Heeft de dienstdoende journalist van De Morgen dat wel nagetrokken?

'Ook het jodendom groeit dagelijks met 250 zielen'. Wel ja, zielen. Mag ik weten wat dat zijn, zielen? En hoe je die telt? Jezus. Volgens mij groeit De Morgen elke dag met 250 prutsers. Geef ze een laptop, en ze doen maar wat. Je bent al blij als ze de d's en de t's goed krijgen. 

 

2 december

Tous ces emmerdeurs me manquent, zegt Yves Leterme in de cartoon die hij voor zijn afscheid van zijn collega's cadeau kreeg. Hij zit op de OESO in Parijs en heeft er last van le mal du pays. Ah well, Yves, ga waar je wilt, les emmerdeurs ne manquent jamais.