Bestaat dat, gelukkig zijn? Jawel, al is het een af en toe voorbijfietsend besef, eerder dan een blijvende toestand. Men zal mij deze opstoot van amateurfilosofie vergeven, het is tenslotte nog kersttijd. Ik kreeg hem, de opstoot, toen ik laat in de avond nog wat voor mij uit zat te staren, en mij afvroeg: wat is er nu vandaag gebeurd dat voor het slapen gaan nog het herinneren waard is? Toen wist ik het. De groene specht, picus viridis, in geen tijden meer gezien, daalde voor de middag plots in mijn tuin neer en begon er rustig in het gazon te pikken, als was hij nooit weggeweest. Ik bleef hem maar door het raam van de woonkamer nakijken, ook toen hij opvloog en tegen de stam van de grote berk aan ging zitten, met zijn rode nek naar mij toe, en daar verder niets meer uitvoerde. Ik prees me gelukkig dat ik vanmorgen laat was opgestaan, laat aan het ontbijt begonnen, waardoor ik de groene specht te zien kreeg. Dan vloog hij weg, dat is nu precies wat ik bedoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten