7 november

Er is een café in mijn stad S waar ik al eens graag na de middag een koffie drink. Je krijgt er een klein kuipje advocaat bij dat je uit kunt likken en daarna ook nog opeten. Goed, ze zijn er nogal prijzig, vier euro voor een glas wijn, maar dan hebben ze weer een hele batterij kranten, dat is ook de reden waarom ik er na de middag graag koffie drink.

Nu ben ik krantengewijs nogal sectarisch, het moet De Morgen zijn. Een wat rommelig blad, waarin le meilleur et le pire vrolijk wedijveren, maar met het hart op de goede plek, zoals bekend een beetje links in de borstholte. En in De Morgen staan cartoons van Zak.

Gisteren liep ik recht op het tafeltje af waar de kranten liggen, dat doe ik altijd nog voor ik mijn koffie bestel, en toen bleek De Morgen er niet te zijn. Er lagen andere kranten, die ik niet aan wil raken, zelfs niet noemen, en ook De Standaard. Vooruit maar.

Ik zal het maar bekennen: die Standaard was goed. Klaar, sober, degelijk van buiten en van binnen. Een tikje saai, maar dat krijg je als je klaar bent en sober en degelijk.

En nu? Moet ik De Morgen dumpen, als een oud lief, voor een andere die wat beter in de kleren zit en zonder fouten spreekt en misschien wat wijzer is, zodat ik zeg: nu ja, je kunt ook geen achttien blijven? Ik denk het niet. Nu en dan eens vreemd gaan, dat moet wel kunnen. Het is ook maar een gazet.