29 mei

Op zoek naar nieuws uit het thuisland op de vrt-nieuwssite ben ik gestopt bij 'Zonen van prins Laurent doen vandaag hun communie', op plaats twee in de rubriek Meest gelezen.

In welk kerkje dat gebeurd is, wie 'de ceremonie voorgeleid' heeft, en wie van de familie daarbij aanwezig waren, deredactie.be heeft het allemaal keurig opgeschreven, voor wie het zou willen lezen, en hoe die zonen heten. Drie foto's ook, mama droeg een groene jurk, papa een zonnebril. Dan zal het in het thuisland wel goed gaan.

De kiezingen (slot)

De kiezingen zijn voorbij, en als ik het goed verstaan heb, heeft iedereen gewonnen. Dat is dan de democratie op haar best. Eén aan de zijlijn grijs geworden boegbeeld geeft toe dat hij dik verloren heeft, maar, zegt het boegbeeld, hoe dieper je zakt, hoe sneller je weer kunt stijgen. Zo had ik dat nog niet gehoord. Wel: what goes up, comes down. Ach elk troost zich met wat er te vinden is.

22 mei

Er zijn averses, rares averses, en averses orageuses. Verder ook pluies orageuses, fortes pluies, als het meevalt zijn er pluies éparses. Vanzelfsprekend is er ook gewoon pluie, desgewenst pluie faible. Een 'spatje regen' , zoals thuis, daar doen ze niet aan. En Bretagne, zegt de folder, il pleut 'de temps en temps'. De aanhalingstekens zijn van hen. Ze hebben een icoontje, voorstellend een druppende wolk, voor spannende indooractiviteiten zoals bibliotheek- of museumbezoek. Il va pleuvoir?, vraag ik aan de bazin. Sais pas, zegt ze. Il peut y avoir quelques gouttes.

De kiezingen (5)

1.

In de Super U spreekt een oude Fransman mij aan. Of ik Allemand ben? Ik zeg dat ik Belge ben, en prompt heft hij de Brabançonne aan, met tekst en al, van le Roi, la Loi, la Liberté! Dat kan dan volstaan, zo Belge ben ik ook weer niet.

2.

Een Engelsman heeft in zijn krant gelezen dat België at risk of breaking up is. Ik leg hem uit dat onze Flemish-speaking nationalists hun eigen Alex Salmond hebben, die net als zijn Schotse collega een nieuw land wil beginnen, maar dat voorlopig wegsteekt achter een confederale façade. Terwijl in artikel één van zijn partijstatuten staat dat hij kiest voor 'de onafhankelijke republiek Vlaanderen, lidstaat van een democratische Europese Unie'. 'Logischerwijs', staat er nog bij.

3.

Zondag vieren ze in Frankrijk la fête des mères. Het zal er vrolijker zijn dan in België, waar ze alleen de moeder aller verkiezingen vieren, als vieren het juiste woord is, ik denk het niet. Je zou kunnen beweren dat het in Frankrijk sowieso al vrolijker is, aangezien iedereen er ongestoord Frans kan praten zonder dat iemand zich daarover opwindt.

Allez, bon dimache

Op een late zondagmiddag op een verlaten terreintje een voorbijkomende oude dame aanklampen met de vraag: Bonjour Madame, vous n'avez pas une pompe?, wie zou het in zijn hoofd halen?

En dat de dame antwoordt: 'Ik niet, maar een van mijn bezoekers thuis misschien wel. Als dat zo is, hoort u over een kwartiertje nog van mij', wie zou dat verwachten?

En dat vijftien minuten later een pronte heer arriveert, met een pomp, waar hij zelf de band mee oppompt, terwijl hij ononderbroken advies verstrekt over hoe je een wiel monteert (wat je net gedaan hebt) , en hoe belangrijk het is dat je voor je vertrekt de bandendruk controleert (wat je ook gedaan hebt), ook die van het reservewiel (wat je natuurlijk niet gedaan hebt), en hoe groot de druk moet zijn (3 kg), wie houdt het voor mogelijk?

Natuurlijk kun je ook in de Centre Lerclerc een band oppompen, als je 50 cent in de automaat doet, die trouwens direct weer uit het retourgleufje vallen, zodat de geperste lucht de facto gratis is, maar hoe zou je zo'n pompstation moeten vinden, op een late zondagmiddag, als niet toevallig een jongeman naast je was gestopt die zijn hond uit kwam laten, en zag dat je caravan op de krik stond, en vroeg wat er aan de hand was, en of hij kon helpen?

Zo kan het geval zich voordoen, dat een platte reserveband, nadat de echte band is geklapt en vervangen, twee keer van verse lucht wordt voorzien, een keer volautomatisch, en een keer met mankracht, maar telkens dankzij de tussenkomst van volslagen vreemde passanten, op een late zondagmiddag in een land waar de zondag nog heilig heet te zijn, in de seculiere zin van het woord, bien sûr.

6 mei

Dat er hier weer zoveel vremde zitten, zegt hij. En of die vremde ook belasting zouden betalen? En dat ze nog allemaal een gsm hebben ook. De zwarthuidige jonge gast rechts van mij in de lange gang van de Federale Overheidsdienst Financiën zit inderdaad met zijn smartphone te pieteren, en de diep gesluierde dame links van mijn gesprekspartner ook.

Ja dan is er eens een geheel onbekende smaakvol geklede heer die mij aanspreekt, het gebeurt niet elke dag waar ik woon, en dan is het om te neuten over mensen wier kleuren en kleren niet in het heemkundige prentje passen, en over het feit dat zulke mensen ook nog een gsm kunnen hebben. Ik mag me daar niet over opwinden, maar hou me vast, nu heb ik zoiets toch echt één keer te vaak gehoord. 

Wil men per se iets tegen vremde mensen hebben, men hebbe maar, maar men weze zo goed het te hebben waar ik niet bij ben. Men zoeke in mij geen bondgenoot, geen welwillende, geen beleefde, zelfs geen onwillige luisteraar. Men doet er beter aan om zijn beklag elders te maken, bij gelijkgezinden, zo moeilijk zijn ze niet te vinden, er zijn er veel, en zij horen dat graag.

2 mei

Waar moet je zijn als je eens een heleboel gelukkige mensen wilt zien? Of in elk geval tevreden, of laten we zeggen voldane mensen?

Je zou denken: des avonds in een bruine kroeg, maar de kans bestaat dat die mensen niet alleen voldaan maar ook zat zijn, en nu weet ik wel dat zat ook voldaan is, maar het scheelt toch in de samenhang van de conversatie, in de r's en de l's, en ook in de lichaams- en de gemoedstoestand, des anderendaags.

Beter is het post te vatten bij de ingang van het containerpark, op een drukke dag als vandaag wanneer je al lang op voorhand staat aan te schuiven met je auto en je kar vol weggooigerief, en omdat er toch niets beters te doen is kijk je maar wat naar de mensen die je uit de andere richting tegemoet komen, met hun auto en hun kar waar inmiddels niets meer in is, en dan moet je er eens op letten hoe die mensen kijken.

Ze glimlachen allemaal. Ze kijken verzaligd en verzadigd voor zich uit, ze neuriën, al kun je dat niet meteen zien. Zoals ik deed als kind toen ik naar de biecht geweest was, al die zonden van mijn ziel af, zoals je een paar uur lang met een volle blaas hebt rondgelopen en eindelijk een pissijn vindt, de ontlasting, de opluchting, de bevrijding, de verende tred waarmee je dan weer naar buiten loopt.

Moraal: om gelukkig te zijn, of in elk geval tevreden, of laten we zeggen voldaan, helpt het minder om veel te hebben, dan om veel weg te doen.