Op een late
zondagmiddag op een verlaten terreintje een voorbijkomende oude dame
aanklampen met de vraag: Bonjour Madame, vous n'avez pas
une pompe?, wie zou het in zijn hoofd halen?
En dat de dame
antwoordt: 'Ik niet, maar een van mijn bezoekers thuis misschien wel.
Als dat zo is, hoort u over een kwartiertje nog van mij', wie zou dat
verwachten?
En dat vijftien
minuten later een pronte heer arriveert, met een pomp, waar hij zelf
de band mee oppompt, terwijl hij ononderbroken advies verstrekt over
hoe je een wiel monteert (wat je net gedaan hebt) , en hoe belangrijk
het is dat je voor je vertrekt de bandendruk controleert (wat je ook gedaan hebt), ook die van het reservewiel
(wat je natuurlijk niet gedaan hebt), en hoe groot de druk
moet zijn (3 kg), wie houdt het voor mogelijk?
Natuurlijk kun je
ook in de Centre Lerclerc een band oppompen, als
je 50 cent in de automaat doet, die trouwens direct weer uit het
retourgleufje vallen, zodat de geperste lucht de facto gratis
is, maar hoe zou je zo'n pompstation moeten vinden, op een late
zondagmiddag, als niet toevallig een jongeman naast je was gestopt
die zijn hond uit kwam laten, en zag dat je caravan op de krik stond,
en vroeg wat er aan de hand was, en of hij kon helpen?
Zo kan het geval
zich voordoen, dat een platte reserveband, nadat de echte band is
geklapt en vervangen, twee keer van verse lucht wordt voorzien, een
keer volautomatisch, en een keer met mankracht, maar telkens dankzij
de tussenkomst van volslagen vreemde passanten, op een late
zondagmiddag in een land waar de zondag nog heilig heet te zijn, in
de seculiere zin van het woord, bien sûr.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten