Vanavond een
wandelingetje makend over een ouderwets veldwegje met sloten aan de
kant en heggen en daarachter glooiende velden, af en toe opgeschrikt
door een wegschietend konijn of een opvliegende reiger of een andere
gepaste vogel, zag ik daar plots tegen de hemel een reuzegrote
GOD-ZIET-MIJ-HIER-VLOEKT-MEN-NIET, met een inktzwarte wolk in een
dreigende onweerslucht, en achter de wolk uit schoten vlammende
stralen van een onzichtbaar punt alle kanten op tegen het felle
oranje van de ondergaande zon. En ik dacht: dedju, had ik nu maar
mijn fototoestel bij me, dan nam ik begot een foto, en thuis kon ik
die afdrukken en uitvergroten en inlijsten en op de zaterdagse
rommelmarkt verpatsen aan een of andere godvergeten nostalgicus, maar
merde het zal niet gaan want ik heb dat verdomde klotetoestel miljaar
weer vergeten, 't is toch godverdomme altijd hetzelfde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten