Chez McDo
Zaterdag 26 juli, rond 16 u. Ik heb WiFi nodig, dus stap ik bij
McDonald's binnen en loop op de balie toe. Daar staat niemand, wel
een rij palen met een scherm. Bornes, zo blijkt. Ik zie de
andere McDonald'sklanten daar ijverig op tikken.
Ja: ik moet boissons tikken, en dan boissons chaudes,
en dan mijn grand café. Ik moet tikken of ik die ter plekke
op wil drinken, dan wel of het à emporter is. Ik moet tikken
of ik het gevraagde meteen wil of later. Ik moet tikken of de
getoonde rekening correct is. Ik moet tikken of ik met de automaat
wil betalen, dan wel aan de balie. Uit de paal komt een papiertje dat
zegt wat ik zal drinken, en dat ik nummer 44 ben.
Bij de balie zie ik dat een meisje al bezig is mijn koffie in een
kartonnen potje te laten lopen. Als ze klaar is, komt ze naar me toe.
En dan gebeurt het: ze praat tegen me. Ze kan niet anders,
nummer 44 heeft voor betalen aan de balie gekozen. Un euro
soixante, zegt ze. Daarmee is het gesprek afgelopen. Ze zet de
koffie op een dienblad. Nog voor ik merci kan zeggen, gesteld
dat ik dat zou willen, is ze al weg.
Au Flunch
Zondag 27 juli, iets voor 11 u. Ik heb weer WiFi nodig, dus loop ik
bij Flunch binnen, denk ik. Maar op de deur staat: Heures
d'ouverture: de 11.30 h à 21.30 h. Ik zucht en draai me al om,
maar kijk: door de glazen deur zie ik nog net een Flunchmeisje op me
afkomen. Ze maakt de deur open. Of ik iets nodig heb? Ik mag erin, ik
krijg een jeton voor mijn café allongé, die un
euro vingt kost en in een keurige porseleinen kop gaat. Ik dank
en zeg dat het meisje très gentille is, ze antwoordt qu'il
n'y a aucun souci. Terwijl de hele Flunchploeg aan een nabij
tafeltje nog gauw iets kleins eet, slurp ik voldaan van mijn koffie.
Een half uurtje later komen de eerste klanten binnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten