2 juli

'Zal ik je zeggen wat er met je is? Je bent niet zo erg gelukkig getrouwd en je verveelt je. Je voelt je beetgenomen en je verveelt je.'

'Ik verveel me niet. Ik ben ongelukkig.'

'Omdat je in geluk gelooft. Iedereen die in geluk gelooft, is ongelukkig.'

Herlezen, na vele jaren: Het leven is vurrukkulluk (1961) van Remco Campert.

Na Wil van Jeroen Olyslaegers was dit de perfecte antidote, het boek van de onsterfelijke zin 'Kinderen zijn hinderen, zei Panda.'

Speels, frivool, boosaardig, hilarisch, en zo goed geschreven, dit boek wel. Panda zelf is ook onsterfelijk. Mees en Boelie komen aardig in de buurt.

'Zomaar,' zei Boelie.

'Wat zegt hij?' vroeg Mees.

'Hij zegt zomaar,' zei Panda.

'Dat doet hij vaak,' knikte Mees. 'Toch is hij mijn beste vriend. Mooie, intelligente meisjes hebben ook vaak lelijke, domme vriendinnen. Dat weet je zelf wel.'