Wie
mij liever niet nog eens hoort zeuren over de taal van de betere
kranten, kan hier beter wegklikken. Jongere geeft rake
klappen aan chauffeur De Lijn.
Wat is daar nu mis mee? Het ligt vast aan mij. Ik hou niet van die
rake klappen.
Journalisten, ook van De Standaard,
hebben zulke vals-leuke clichés naast zich liggen in het bakje. Zo
gauw iemand een ander aftuigt, afranselt, slaat, verwondt, grijpen ze
naar de rake klappen.
Je kunt ze uitdelen,
of ook verkopen. Het
klinkt haast sympathiek. De klappen, in dit geval, blijken 'enkele',
dan weer 'verschillende' vuistslagen te zijn. Dat schrijft
HLN en wordt bevestigd door het parket Halle-Vilvoorde, schrijft
de Standaardjournalist, zich nu bedienend uit een ander bakje, waar
de slecht gebouwde zinnen in liggen. Onderwerp, lijdend voorwerp:
geen tijd op de redactie voor dat soort neukwerk. Uit het leven gestapt is nog
zo'n truttige frase. Alsof het leven een bus is naar het shopping
center. De strijd tegen kanker gewonnen. Wie
van de ziekte sterft zal wel een loser
zijn. Ja, zuur, goed, het is ook nooit goed, oké. Had dan
weggeklikt, ik zei het nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten