Af
en toe het land de rug toekeren. Kijken naar het water. Veel anders
is er niet te zien. Geen bergen of dalen. Spoorlijnen, schoorstenen,
kerktorens, viaducten: geen. Geen lichtreclames, winkelruiten, geen
dakvensters binnenklimmende kerstmannen. Een stel meeuwen, het
overmijdelijke vliegtuig, wolken. Een paar lichtjes bij nacht. De
maan als het wat meewil. Het jaar de rug toekeren - het is
al weg. Mij hoort niemand treuren. Ik wacht op het vuurwerk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten