Het
past op deze dag eens na te denken over mijn land België. Wat voel
ik voor dat land? Het is moeilijk te zeggen. Ik kan er lange tijd uit
weggaan zonder het te missen. Het gezelschap van landgenoten zoek ik
dan niet op, om het zo maar te zeggen. Hoor ik op een markt of een
terras plots de klanken van mijn taal, in een van de vele varianten
die die rijk is, als rijk het juiste woord is, dan krijg ik niet
meteen een warm gevoel. Om het zo maar te zeggen. Toch heb ik een
België-gevoelige plek. Die wordt beroerd zo gauw anderen zich tegen
mijn land keren. Het een hell-hole
noemen, bijvoorbeeld, of een failed state, of laatdunkend zeggen dat België not
a nation is, maar an
artificial construct.
Dat laatste hoor je ook vele Belgen zelf zeggen. Ze doen dat beter
niet. Dat is dan wat ik voor mijn land voel. Het is niet zo veel,
maar laat me het. Overigens zijn alle landen artificial
constructs. Het zijn
abstracties, ze bestaan niet in het echt. Ze zijn van de maan
onzichtbaar. Dat is prima. Ook België, niet meer dan de rest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten